@อาทิตย์ต่อมา
ฉัน ไทเกอร์ ยี่หวาและโอดิน มาส่งจ๋ายที่สนามบิน บรรยากาศค่อนข้างเศร้า
“ย้ายมาเรียนที่ไทยไม่ดีกว่าหรอจ๋าย” ฉันถาม
“เราคุยเรื่องนี้กันหลายรอบแล้วนะใจ๋”
ฉันพยักหน้า เมื่อวานก็เพิ่งอ้อนให้จ๋ายกลับมาเรียนที่ไทยแต่เธอยืนยันว่าอยากจะเรียนต่อที่นู้นให้จบ บอกว่าชินกับเพื่อนๆ ที่นู้นแล้ว
“แกนะแก เราควรอยู่กันครบแก๊งสิ” ยี่หวาน้ำตาคลอกอดจ๋ายแน่น
“ขี้แงจังเลย”
“เพราะใครเล่า”
“เดินทางปลอดภัยนะจ๋าย” โอดินบอก
“ขอบคุณที่มาส่งนะ ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นภาพโอดินมาส่งจ๋ายที่สนามบินแบบนี้” เพราะส่วนใหญ่โอดินมักจะอยู่ที่บ้านเพื่อนชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไป ไม่แปลกที่จ๋ายจะแซวแบบนี้
“นี่จะบอกอะไรให้ เดี๋ยวนี้ชวนไปคลับก็ไปนะไอ้ทึ่มนี่” ยี่หวาบอก
“หืม จริงหรอเนี่ย”
“ตอนนั้นใจ๋เศร้าอยู่ก็เลยยอมไปด้วย” โอดินรีบแก้ตัว
ตั้งแต่มาถึงเรากอดลาจ่ายและพูดคุยกันเพื่อคลายความทุกข์ แต่จะมีอยู่คนหน
