คนตัวโตเดินไปกระชากประตูให้เปิดออก จากนั้นก็ผายมือไล่หล่อนอย่างไม่ไว้หน้า
“ออกไปซะ และอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก เพราะถ้าผมเห็นคุณอีกครั้ง ผมจะไม่ลังเลเลยที่จะทำรุนแรงกับคุณ”
เลือดเย็นเหลือเกิน... เวเวอร์ลี่มองคู่สนทนาอย่างเจ็บปวด แต่เขาไม่ผิด หล่อนต่างหากล่ะที่ผิดมาตั้งแต่ต้น หลอกเขา ทำให้เขาเจ็บปวด และก็ยังมีหน้ามาขอให้เขายอมทำตามความต้องการของตัวเองอีก หล่อนนี่มันแพศยาอย่างที่เขาว่าจริงๆ
“ฉัน... ฉันจะไป...”
นาธานยืนนิ่งเหมือนหินผา เขาพยายามจะทำเป็นไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ และพยายามทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรที่เวเวอร์ลี่กำลังจะเดินจากไปอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ทำไม่สำเร็จ เขาทำไม่สำเร็จอีกแล้ว
“เดี๋ยว!”
มือบางถูกอุ้งมือใหญ่ร้อนผ่าวคว้าเอาไว้ หญิงสาวหันไปมองเขาทั้งน้ำตา และก็พบว่าตอนนี้ดวงตาสีน้ำเงินอมดำไม่ได้มีแค่เพียงความเกลียดชังเท่านั้นที่เจือปนอยู่ แต่มันยังมีอีกความรู้สึกหนึ่งที่แทรกซึมออ
