แม่อิ่มและน้ำหนึ่งมาถึงโรงพยาบาลด้วยแท็กซี่ เธอแวะซื้อของเยี่ยมจำพวกนมกับซุปไก่สกัด เมื่อถึงแล้วน้ำหนึ่งรีบเดินกึ่งลากกึ่งจูงแม่อิ่ม
“ คุณหนู ช้า ๆ หน่อยก็ได้ค่ะ ประเดี๋ยวหกลมหกลุกเป็นแผลไปอีก ”
“ น้ำหนึ่งเป็นห่วงพี่รามนี่คะ เร็ว ๆ ค่ะน้าอิ่ม ”
เมื่อถึงห้องพิเศษตามที่นายนฤเบศวร์บอก น้ำหนึ่งก็รีบผลักประตูเข้าไป ร่างสูงใหญ่ที่พันผ้าพันแผลเอาไว้ทั่วตัวหันมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นร่างบอบบางของผู้หญิงที่เขารักและห่วงใยเหลือเกิน หัวใจก็พองโต
“ น้ำหนึ่ง ! ”
“ พี่ราม !” น้ำหนึ่งวางของลงกับพื้นพุ่งเข้าไปกอดเขาทันที
“ โอ๊ย ! ” รามร้องออกมาทันทีที่เธอกอดเขาแน่น เพราะซี่โครงที่หักทำให้เขาเจ็บปวดทุกครั้งที่เคลื่อนไหว หายใจ หรือสัมผัสกอดรัด
“ อุ๊ย น้ำหนึ่งขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะพี่ราม พี่ร
