สองวันผ่านไป
"..." ภายในห้องนอนของคอนโดหรูใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยขวดไวน์ที่วางเรี่ยราดอยู่บนพื้นห้องจนรู้สึกรกแทบไม่มีทางจะเดินผ่าน ภายในห้องที่เคยสะอาดกลับเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ที่เหม็นฟุ้งไปทั่วห้องนอนกว้างขวางพร้อมกับชายร่างสูงโปร่งที่นอนเอนหลังอยู่บนโซฟาหนังราคาแพงพร้อมกับแก้วไวน์ที่ถือวนไปมานั่งมองอย่างพิจารณาสลับกับมือหนาอีกข้างที่คีบบุหรี่ราคาแพงเอาไว้ดูดจนไม่รู้ว่าหมดเป็นกล่องที่เท่าไหร่ของวัน
ภายในห้องที่มีแต่ความเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงของอีกคนที่มักจะชอบงอแงและบ่นเขาอยู่ตลอดเวลา ใบหน้าคมเลื่อนสายตาไปมองทั่วห้องด้วยความคิดถึงในร่างเล็กของอีกคนก่อนที่สายตาคมจะหยุดอยู่ที่รูปแต่งงานของทั้งสองที่มีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มมีความสุข
"สุดท้ายแล้วพี่ก็ปกป้องเธอไม่ได้..." เขาได้แต่นึกโทษตัวเองอยู่ในใจเป็นแบบนี้อยู่ตลอดสองวันที่ผ่านมา ไม่กล้าแม้แต่จะเดินไปเหยียบที่โรงพยาบาลที่หญิงสาวอยู่อีกเลยท
