"มามี๊!..." เสียงเล็กของเด็กวัยสิบขวบวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยท่าทีลนลานก่อนที่เธอจะตะโกนเรียกคนเป็นแม่เสียงดังลั่นบ้าน
"ลิลินหนูวิ่งตะโกนเสียงดังอีกแล้วนะคะ มามี๊เคยบอกว่ายังไงคะ?..." ก่อนที่เกวลินที่นั่งอยู่ในโซนของห้องรับแขกจะฉายสีหน้าคาดโทษลูกสาวจอมแก่นที่ยิ่งโตมาเธอก็ยิ่งได้รับความแสบซนมากจากผู้เป็นแม่มาเต็มๆ นั้นก็รวมไปถึงใบหน้าน่ารัก ดวงตากลมโต รอยยิ้มหวานที่ถอดแบบมาจากเธอไม่ต่างกัน
"ห้ามวิ่งลงบันได แล้วก็ห้ามเสียงดังครับ" ทว่าเสียงเล็กของเด็กวัยแปดขวบอีกคนกลับดังขึ้นจากข้างหลังของลิลินและเกวลินก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะเดินเข้ามาแทรกตัวนั่งตรงกลางระหว่างแม่และพี่สาวที่มีอายุห่างกันเพียงแค่สองปี
"เพราะไลก้านั้นแหละ ไลก้าแย่งของของหนูไปซ่อนค่ะมามี๊" เด็กสาววัยสิบขวบวิ่งเข้าไปนั่งด้านข้างผู้เป็นแม่ที่เป็นอีกฝั่งก่อนที่เธอจะเขย่าแขนบอกอย่างไม่ยอม
ไลก้า...ลูกชายอีกคนของเธอที่มีทั
