ประตูห้องทำงานของเนตรทรายถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง โดยที่เจ้าของห้องยังคงวุ่นอยู่กับการดูเอกสารส่งเพชรล้อตที่กำลังจะเข้าร้าน โดยไม่ได้สนใจดูคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเลยสักนิด เพราะคิดว่าเป็นพนักงานในร้านที่มาตามให้เธอไปตรวจงาน
“สิบโมงแล้วเหรอ เดี๋ยวเนตรตามออกไปนะคะ” พูดจบถึงเงยหน้าขึ้นมอง และก็ต้องตาโตอ้าปากค้าง เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่พนักงานในร้าน แต่เป็นคนใจร้ายที่เธอเฝ้ารอโทรศัพท์จากเขาตั้งแต่เช้า
คิมหันต์มองคนที่นั่งทำหน้าตกใจด้วยใบหน้านิ่งๆ อยากจับมาตีก้นหนักๆ ซะให้เข็ด โทษฐานที่ทำให้เขาเป็นห่วง ไอ้เราก็นึกว่าจะนอนพักอยู่ที่ห้อง
เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า ว่าจะออกมาจัดการกับไอ้เพื่อนตัวดีแป๊บเดียว เดี๋ยวจะกลับเข้าไปหา แต่พอไปถึงกับเจอแต่ความว่างเปล่า ไม่เจอคนอวดเก่งอย่างที่คิดไว้ มิหนำซ้ำยังสามารถขับรถมาทำงานเองได้อีก
เก่ง! เก่งจริงๆ แม่คุณเอ๊ย มันน่าจับฟัดหนักๆ ให้ลุกจากเต
