‘อ้วกกกกก อ้วกกกกกก แหวะส์’ รักเอยลุกตื่นขึ้นมาจู่ๆความรู้สึก เวียนหัว บ้านหมุนก็จู่โจมเธอ เธอรีบพยุงตัวเข้าห้อง และอ้วกออกมาอย่างหมดไส้หมดพุง ‘เอย เป็นอะไร ไหวนึเปล่าแก’ เสียงอ้วกปลุกเพื่อนให้ที่กำลังนอนอยู่ตื่นขึ้นมาดูเธอ ‘ม่ะ ไม่เป็นไร อยู่ๆฉันก็เวียนหัว จะอ้วกขึ้นมา’ รักเอยตอบกลับด้วยหน้าตาซีดๆ เธออ้วกจนหมดเรี่ยวแรง ‘อ้วกกกกก อ้วกกกกก’ อ้วกต่อจนในท้องไม่มีอะไร ออกมาเพียงน้ำใสๆ ‘งั้นหยุดไปหาหมอมั๊ยวันนี้ วันนี้มีเรือรอบเช้า นายหัวบอกว่าจะเข้าไปในตัวอำเภอพอดี แกขึ้นไปตรวจหน่อยมั๊ย’ ส้มเพื่อนเธอบอกอย่างเป็นห่วง ช่วง 2 เดือนนี้ที่รักเอยลงเกาะมาอยู่กับเธอ รักเอยจากคนที่ร่าเริง สดใจ เงียบเป็นคนละคน เธอพอจะรู้ว่าเพื่อนมาปัญหาส่วนตัว แต่ด้วยความเป็นคนไม่ช่างพูดก็เลยเลือกที่จะเงียบ . . . เธอพยายามลุกขึ้นแต่งตัว เพื่อที่จะเข้ามาหาหมอ เธอสังหรณ์ใจแปลกๆ นับตั้งแต่เธอหนีตฤนมา คืนนั้นเ