แฟนเก่าคนเลว

เหตุผล..ที่เขาไม่รัก

‘งัย ไอตฤน ได้ข่าวเมื่อคืน ควงดาวมหาลัยเลยหรอ มึงกล้ามานะ รักเอยรู้มึงตายแน่’ สายฟ้าพูดด้วยความตื่นเต้น ไม่รู้มันไปคาบข่าวมาจากไหนเรื่องที่ผมควงเฟียร์ขึ้นคอนโด

‘ไอสาย ไอควายยยย ไอตฤนมันมีอะไรต้องกลัวอีก มันเลิกกับรักเอยแล้ว’ ไอ้เดย์พูดพลางยักคิ้ว

‘เห้ยยยย จริงหรอ เสือกลับมาแล้วโว้ยยยย กูก็งงนะ ตอนที่มึงตอบรับรักเอย สงสัยไอนี้อยากเปลี่ยนเทสต์’

‘กูตอบตกลงเพราะกูสงสาร ‘ตฤนตอบพลางหยักไหล่บอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้แคร์

‘แล้วเป็นงัยบ้าง ดาวคณะ เด็ดป่าว’

‘หึ!! เขาอ่ะไม่รู้เด็ดมั๊ย แต่กูอ่ะเด็ดแน่ หลงไปกินแกงจืด อยู่ตั้งนะ..’ตฤนพูดไม่ทันจบ เดย์ก็สะกิดให้หยุดพูด เพราะเห็นรักเอยที่เดินมา ทางนี้พอดี และน่าจะได้ยินบทสนทนาที่พวกเขาพูดกัน

แกงจืดหรอ??? ฉันจ้องไปทางพวกเขาทั้งสามคน น้ำตาเจ้ากรรมมันก็จะไหลอยู่ไม่หยุด สั่นระริกอยู่ในดวงตา

เอางัยดี เข้าไปด่าให้สาสมกับที่พูดถึงฉันลับ หลังดีมั๊ย หรือเดินหนีไปให้ไกล

‘ไปเหอะ เอย หิวข้าว อย่าไปสนใจเลยมึง’น้ำหอมจูงมือฉันไปอีกทางที่เป็นโรงอาหาร เพื่อไม่ให้เดินไปทางที่แฟนเก่าฉันนั่งอยู่

ฉันเดินตามไปเหมือนจิตวิญญาณหลุดออกจากร่าง มันระโหย โรยแรง อ่อนล้าไปหมด

‘หอม ฉันไม่สวยหรอ ฉันเหมือนแกงจืด น่าเบื่อใช่มั๊ย’ ชั้นพูดพลางกัดปากเพื่อไม่ให้มันสั่นระริก

‘เอย จริงๆแล้วแกโคตรน่ารักเลย แต่ไอตฤนมันมองไม่เห็นความน่ารักของแกเอง อย่างว่า ผู้ชายมันก็ชอบอะไรแซ่บๆ’

‘หรือฉันจะเปลี่ยนตัวเองให้มันเสียดาย’ ฉันฟูมฟาย หรือเอาให้เหมือนในหนัง เปลี่ยนตัวเองให้มันเสียดาย ให้แฟนเก่ากลับมาง้อฉัน สวยให้มันตะลึง

‘เอย จริงๆแกก็สวยอยู่แล้วนะเว้ย แต่ผู้ชายมันไม่รู้จักพอมากกว่า แล้วแกจะพยายามเพื่อให้คนแบบมันหันกลับมามองเนี่ยนะ’ ยัยน้ำหอมพูดเตือนสติฉัน ก็จริงนะ เหตุผลที่เราจะเปลี่ยนตัวเอง เพื่อดคงผู้ชายไม่รู้จักพอคนนั้นกลับมาทำร้ายตัวเองอีกหรอ

‘ฉันจะเปลี่ยนตัวเอง ให้สวยกว่านี้ แซ่บกว่านี้ เพื่อหาแฟนที่ดีกว่ามันให้ได้ต่างหากล่ะ’

เอาล่ะ ฉันยอมรับว่าฉันรักเสียใจ ยังรักตฤนอยู่ ถ้าอยากลืมคนเก่า ก็ต้องมีคนใหม่ ที่ดีกว่า หล่อกว่า รวยกว่า แกงจืดอย่างฉันขอเปลี่ยนเป็นต้มยำแซ่บๆ แล้วดูซิ ว่าฉันจะหาแฟนที่ดีกว่าตฤนให้ได้

การที่เราจะสวย เราต้องรวยก่อนใช่มั๊ย???

‘น้ำหอม ถ้าฉันอยากสวยขึ้น ฉันต้องทำยังงัย??’ฉันปาดน้ำตา ถามเพื่อนด้วยเสียงที่จริงจัง

‘ขั้นตอนแรก แกต้องโล๊ะ ชุดแม่ชีแกทิ้งออกไปจากตู้ก่อน’มันพูดพลางกวาดชุดที่อยู่ในตู้ของฉัน

‘เห้ยยยยย แกใจเย็นก่อน แล้วฉันจะใส่อะไร เสื้อผ้าฉันมีอยู่แค่นั้น’ฉันรีบวิ่งไปรวบเสื้อผ้าออกจากน้ำหอมก่อนที่มันจะกวาดทิ้ง

‘เอย แกสวยนะ แต่แกแต่งตัวเชยมาก เสื้อผ้าแต่ละตัวของแก เริ่มจากชุดนักศึกษาที่แกใส่อยู่ทำไมมันถึงได้โคร่งขนาดนี้ ใหญ่เกินเบอร์ไปมาก’

‘ก็ฉันชอบใส่ตัวใหญ่ๆนิ มันใส่สบายไม่อึดอัด แถมยังไม่หนาวด้วย ผ้าเหลือๆ’

‘ถ้าแกอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่างแรกแกต้องแต่งตัวให้แซ่บขึ้นกว่านี้ แกจะเอามั๊ย แฟนใหม่อ่ะ หรือจะให้ไอตฤนมันเรียกแก แกงจืดแบบนี้ต่อไป’ยัยน้ำหอมย้ำฉัน

‘อยากซิ แต่ถ้าเปลี่ยนใหม่หมดตู้ ฉันจะเอาที่ไหนใส่’

‘ซื้อใหม่หมด ไม่เห็นยาก’

‘นั่นแหละที่ยาก แกก็รู้ว่าฉันได้เงินรายอาทิตย์จากพ่อกับแม่ ฉันไม่มีเงินที่จะซื้อผ้าใหม่ยกตู้นะเว้ย’

‘เออ จริงว่ะ’น้ำหอมพยักหน้าอย่างปลงๆ

‘เอย ถ้าแกอยากจะสวยอันดับแรก แกต้องรวยก่อน ป่ะ ไปหางานพิเศษทำ หาเงินมาทำสวยยย’

‘สวัสดีค่ะ หนูมาสมัครงาน part time ค่ะ พอดีเห็นป้ายประกาศติดไว้’ รักเอยถามบาริสต้ามี่อยู่หน้าเครื่องชงกาแฟ เอาว่ะ! ไหนๆ ก็จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ขั้นแรกก็ขอมาทำงานหาเงินก่อน ก็ในเมื่อความสวยมันต้องใช้เงิน

‘สวัสดีครับ ปีไหนเนี่ยเรา หน้าเด็กจัง’ พี่ผู้ชายบาริสต้าหน้าตาดี เอ่ยทักขึ้น

‘เอ่อ ปี 2 แล้วค่ะ ‘

‘พี่ชื่อ เสือ นะ เคยมีประสบการณ์ทำงานร้านกาแฟมาก่อนรึเปล่า ชงน้ำ อบขนมได้มั๊ย’ เสือถามแบบพี่ใจดี

‘ไม่เคยเลยค่ะ แต่ถ้าสอน หนูคิดว่าหนูทำได้ หนูสู้งานอยู่แล้วค่ะ’

‘งั้นพี่รับเราเข้าทำงานนะ เริ่มงานพรุ่งนี้ สะดวกมั๊ย’นอกจากพี่เสือจะเป็นบาริสต้าแล้ว พี่เขายังเป็นเจ้าของร้านอีกด้วย

‘ขะ ขอบคุณมากค่ะ’ รักเอยตอบกลับแบบดีใจมาก เมื่อเธอมีเงิน เธอจะสวยกว่านี้แน่นอนนนนนน

พอเดินออกมาจากร้านคาเฟ่ ต้องสะดุดเพราะดันเจอกับแฟนเก่าที่เดินมากับดาวมหาลัยสุดเซ็กซี่

‘อุ้ย !!! ตฤน นั่นแฟนเก่าตฤนใช่มั๊ยค่ะ แต่งตัวอะไรโคตรป้าเลย ตลกมาก’

ฉันที่ได้ยิน มือกำหมัดโดยที่ไม่รู้ตัว ฉันจะสวยขึ้น แต่ไม่ใช่เพื่อแฟนเก่า เพราะคิดว่ายังงัยก็จะไม่กลับไปเอาแล้ว คนอะไรเลิกกันได้ยังไม่ครบ 24 ชั่วโมง ควงสาวไปแล้ว 2 คน ที่ผ่านมา ฉันโดนสวมเขามาตลอดรึเปล่าเนี่ย

‘อ้าว รักเอย พอดีน้องลืมกระเป๋าไว้นะ ในร้านพี่เอามาให้’ เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่เสือเอากระเป๋ามาให้ฉันพอดี ก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันไม่อยากสนใจ ผีเน่า กับโลงผุสองคนนี้

‘ขอบคุณมากค่ะพี่เสือ ‘ฉันหันไปยิ้ม ทำหน้าหวานหยดย้อย ‘ งั้นเอยขอตัวก่อนนะคะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะพี่เสือ’

ฉันพูดพลางเชิดหน้าออกมาจากตรงนั้น ไม่ใช่อะไรหรอก น้ำตาฉันมันจะไหล ทั้งๆที่พยายามเข้มแข็งแท้ๆ แต่หัวใจมันก็อดแปลบปลาบไม่ได้ ฉันไม่อยากให้ใครมาสมเพช เวทนา

.

.

.

ผมอดหัวเสียไม่ได้ที่เห็นผู้ชายมาทำท่าสนิทสนมกับรักเอย ไม่ใช่ว่าหึงอะไรหรอกนะ แต่เมื่อวานเธอยังทำท่าจะเป็นจะตายอยู่เลย ตอนที่ผมบอกเลิก พอวันนี้ เธอส่งยิ้มหวานเยิ้มให้คนอื่นซะงั้น

‘งั้นไปเถอะค่ะ ตฤน พิมพ์หิวจะแย่แล้วไป หาอะไรอร่อยๆกินดีกว่านะคะ’

‘อืม ไปซิ’ ตฤนปล่อยให้พิมพ์ดาว ลากไปแบบเหม่อ

จบ PART ตฤน