เจ้าคุณ
กว่าจะเคลียร์ทุกอย่างได้ลงตัวก็เล่นทำเอาผมแทบไม่รอด มีนแสบอยู่แล้วอันนี้ผมรู้ดี แต่วันนี้ณิชาเองก็ไม่ได้ยอมง่ายๆเหมือนกันเลยทำให้ความกดดันทั้งหมดมาอยู่ที่ผม
แต่อีกใจผมก็กลัวการอยู่ร่วมกันสามคนเหมือนกันนะ ไม่ได้กลัวอะไรหรอก กลัวว่ายัยแสบของผมที่ยอมตอนนี้จะทำอะไรแผลงๆอีกนะสิ เพราะดูจากสายตาแล้วเหมือนกำลังคิดอะไรสนุกๆอยู่ยังไงก็ไม่รู้ แต่ผมมั่นใจว่ายังไงก็ต้องมี เพราะปกติให้ตายยังไงเธอก็ไม่อยู่ร่วมกับณิชาแน่ ต่อให้จะบอกว่าผมตัดรายรับของเธอก็ตาม คนอย่างมีนไม่สิ้นหนทางแค่นี้หรอก
“แล้วของๆชาล่ะ” ผมถามณิชาออกไปเพราะเธอจะมาขออยู่ด้วย แต่กลับมาแต่ตัว
“คุณ พาชากลับไปเอาได้ไหม” ผมว่าไม่ได้คิดไปเองนะ รู้สึกว่าเหมือนกับณิชากำลังกลัวอะไรบางอย่าง
“สำออย” น้ำเสียงจิกกัดดังขึ้นอย่างไม่ปิดบัง ผมได้แต่ถอนหายใจ
“อืม เดี๋ยวคุณพากลับไปเอาแล้วกัน” ผมตอบกลับออกไป เพราะอาการของเธอตอนนี้ให้ไปไหนคนเดีย
