“ไอ้หญ้าแกจะนอนนิ่งแบบนี้อีกนานไหม” ข้าวตังที่เริ่มดุกอหญ้า เพราะหลังจากที่กอหญ้าออกจากโรงพยาบาลและกลับมาที่คอนโด เพื่อนของเธอเอาแต่นอนนิ่งไม่ขยับตัวไปไหนและไม่ยอมออกไปไหนด้วยซ้ำ
“แกรักขุนเขา ยอมรับเถอะ”
“จริงเหรอวะ? แต่ฉันไม่ชอบคนอายุน้อยกว่า” เสียงพึมพำของกอหญ้าเมื่อได้ยินประโยคของดิสนีย์ที่เหลืออดกับเพื่อนของตัวเอง ที่มัวแต่สับสนกับตัวเอง
“ถึงจะอายุน้อยแต่ฉันว่าเขาปกป้องแกได้”
“ฉันเห็นด้วยกับยัยข้าว”
“คนเราก็มีข้อดีแล้วข้อเสีย ฉันว่าขุนเขาสามารถดูแลแกได้ ถ้าไม่เชื่องั้นแกฟัง” ข้าวตังเปิดคลิปเสียงของขุนเขาให้กับกอหญ้าได้ฟัง เป็นคำพูดที่ถูกระบายออกมาโดยที่กวินอัดเสียงและส่งมาให้ข้าวตัง เพื่อให้กอหญ้าได้ฟังความในใจของขุนเขาที่ยากจะได้ยิน
“เขารักแกและแกก็รักเชา”
“หรือจะรอให้ผู้หญิงคนอื่น มางาบไปก่อน ของดีเกรดพรีเมี่ยมนะนั้น” ใบหน้าเพ้อฝันของดิสนีย์เมื่อพูดถึงขุนเขา
“คนนี้ของฉันยะ”
