วิลลี่หันมาส่งยิ้มหวานให้พี่สะใภ้ ก่อนจะคว้าตะหลิวขึ้นมาควงโชว์ลีลา อวดท่าทางทะมัดทะแมงไม่เบา ทำให้พี่สะใภ้หัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ เป็นเสียงหัวเราะที่พิมพ์ลดาไม่ได้ปลดปล่อยมานาน ที่ผ่านๆ มาหล่อนจำได้ว่าไม่เคยหัวเราะเสียงดังแบบนี้มาก่อน
“ดูจากลีลาพ่อครัวแล้วมื้อนี้น่าจะอร่อยนะจ๊ะ”
พิมพ์ลดาให้กำลังใจเชฟหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“แน่นอนครับ”
“ดูท่าทางวิลลี่ชอบทำอาหารนะ”
พี่สะใภ้ชวนคุย ช่วยหยิบพริกชี้ฟ้ามาหั่นคล่องแคล่ว
“อันที่จริงปกติก็ไม่ค่อยได้ทำครับ… แต่ผมทำได้ และอยากทำให้พี่พิมพ์ครับ”
เสียงตอบอย่างเอาใจ เอื้อมมือไปหยิบเส้นสปาเกตตีสีเหลืองนวล เอามาเตรียมไว้ต้มน้ำร้อน สลับมาสับกระเทียมอย่างคล่องแคล่วจนละเอียด แล้วหันไปคว้าขวดซีอิ๊วขาวเทลงถ้วย หยิบพริกไทยขึ้นมาสองสามช่อ เด็ดแล้วใส่ลงในถ้วยใบเล็กตรงหน้า ต่อด้วยหั่นปลาหมึกจนเป็นชิ้นเล็กๆ ได้ขนาดตามที่ต้องการ
ครู่ใหญ่ๆ
