“อ้อย... ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ”
เควินบอกธุระของตนในทันที
“ไม่ว่างค่ะ... วันนี้หนูต้องขายของ”
ตอบโดยไม่มองหน้าเขา ทำทีว่าไม่ใส่ใจ เหมือนผู้ชายคนนี้ไม่มีตัวตน หล่อนเดินเลี่ยงร่างสูงของเควินที่ยืนอยู่หน้าร้าน เข้ามาจัดเรียงผลไม้เหมือนอย่างเคย
“เออ... วันนี้ลุงว่าง เดี๋ยวลุงช่วยขายเอง... เอ็งจะไปกับคุณเควินก็ได้นะ... เดี๋ยวลุงดูร้านให้”
ลุงยอดรีบอาสา เควินยิ้ม ไม่เสียแรงที่เขาอุตส่าห์ติดสินบนพ่อตาด้วยรถกระบะราคาแพง
“คราวนี้เธอคงว่างไปคุยธุระกับฉันแล้วสินะ”
เควินหันไปมองน้ำอ้อย
“คุณจะคุยเรื่องอะไร”
“เรื่องลูก”
เควินตอบขณะจ้องมองทรวงอกอวบใหญ่ของแม่ลูกอ่อนด้วยความลืมตัว
“ไปเถอะนะ... ใช้เวลาไม่นานหรอก”
รูปร่างเอิบอิ่มเย้ายวนใจของน้ำอ้อยทำให้เควินนึกถึง ‘งานพิเศษ’ ที่เคยทำร่วมกัน และการได้เจอหน้าหล่อนอีกครั้งในตอนที่น้ำอ้อยกำลังเป็นแม่ลูกอ่อน ฮอร์โมนของความเป็นแม่ทำให้ผู้หญิงคนนี้ยิ
