“งั้นหนูอยู่อีกพัก... เดี๋ยวฉันเพิ่มค่าจ้างให้”
เควินหันมากล่าวกับน้ำอ้อย ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลจนเฉิดโฉมได้ยินแล้วนึกหมั่นไส้
“ค่ะ... ”
คนตัวเล็กพยักหน้ารับ
ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา เฉิดโฉมรินเร้าเอาอกเอาใจอดีตสามีหลายต่อหลายแก้วจนเขาเริ่มออกอาการเมาน้อยๆ
“อีกแก้วนะคะ”
เฉิดโฉมรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปชงเหล้าด้วยตัวเอง อึดใจสั้นๆ ต่อมาหล่อนก็กลับมาพร้อมกับแก้วเหล้าที่ถืออยู่ในมือ
“แค่แก้วเดียวนะ... ผมไม่ไหวแล้ว”
เควินเริ่มมึน เขารับแก้วมากระดกดื่ม รวดเดียวหมดแก้ว
“ผมจะขึ้นข้างบนแล้วนะ”
เควินหันมาบอกกับอดีตภรรยา ร่างสูงใหญ่หยัดขึ้นจากเก้าอี้ เฉิดโฉมสังเกตเห็นว่าเขาเซน้อยๆ
“เดินไหวมั้ยคะที่รัก... ”
หล่อนทำท่าเป็นห่วง
“ไหว”
เขาตอบโดยไม่มองหน้าหล่อน
“ท่าทางคุณเมาแล้วนะคะเคนขา... ให้โฉมขึ้นไปส่งที่ห้องนอนนะคะ”
ได้เวลาที่เฉิดโฉมรอคอย
“ผมเดินเองได้... เมาซะที่ไหนล่ะ
