ลูกชุบกลับมาที่ห้องพักอย่างคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คำพูดของโรสที่เอ่ยบอกเธอ ไหลวนเข้ามาในความคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับลมหายใจที่ผ่อนออกมาด้วยความเครียดเช่นกัน
ทำไมเธอจะไม่รู้ ว่าที่โรสเอ่ยออกมาแบบนั้นหมายความว่าอย่างไร หญิงสาวต้องการอะไร ร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดตัวโคร่ง ที่มีเพียงชุดชั้นในสวมใส่ด้านใน เอนตัวพิงพนักโซฟา พลางคิดว่าเธอควรจะบอกเรื่องนี้กับปรมะดีไหม
เสียงกริ่งหน้าห้องพักดึงสติให้ลูกชุบกลับมาอยู่ที่เดิม ร่างบางเดินออกมาเปิดประตูให้คนที่ยืนอยู่หน้าห้อง ร่างสูงแทรกตัวเข้ามาในห้องพัก ลูกชุบที่เป็นเจ้าของห้องจึงทำหน้าที่ปิดประตู
คนที่อารมณ์ค้างตั้งแต่เมื่อช่วงเที่ยง ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา รั้งร่างบางเข้ามาแนบกาย
“ว้าย!...อื้อ” เสียงร้องด้วยความตกใจ หายไปในลำคอ เมื่อถูกริมฝีปากร้อนชื้นบดจูบลงมา
ปรมะรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะตรึงไว้กับผนังห้อง บดจูบดูดกลืน
