“ไปไหนมา!!” เสียงเข้มเอ่ยถามพราวฟ้าขึ้น เมื่อเห็นร่างเพรียวเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับเฌอแตมเพื่อนของเขา หลังจากที่อคินและอรรถตามหาพราวฟ้าอยู่นาน จู่ ๆ ก็ได้ข้อความจากเฌอแตมว่าพราวฟ้านั้นอยู่กับเธอ
ยิ่งรู้ว่าพราวฟ้าอยู่กับเพื่อนของตัวเองอารมณ์โมโหก็เพิ่มมากขึ้นเมื่อเฌอแตมเคยเปิดศึกกับเขาเรื่องของพราวฟ้ามาก่อนหน้านี้
ตาคมจ้องหน้าเฌอแตมเกรี้ยวกราดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใบหน้าหล่อที่ดูไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นใบหน้าเรียบเฉยของพราวฟ้าในตอนนี้เธอแทบไม่หันมองหน้าเขา
“พูดกับน้องดี ๆ หน่อยไอ้คิน” อรรถที่เห็นท่าไม่ดี เอ่ยตักเตือนอคิน เมื่อเห็นดวงตาบูดบวมของพราวฟ้า
“จะให้พูดดีได้ยังไง ทำให้คนอื่นเดือดร้อนแบบนี้”
“พราวขอให้พี่รอเหรอคะ” ความอดทนของเธอมีขีดจำกัด พราวฟ้าเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอคินจะเดือดร้อนอะไรในเมื่อเขาก็ไม่ได้แคร์อะไรในตัวเธออยู่แล้ว
ใบหน้าสวยมองใบหน้าเกรี้ยวกราดของอคินด้วยแววต
