“โห่!!อันนี้อร่อยมากเลยกรณ์” ตากลมโตลุกวาวเมื่อเธอได้กินของอร่อย รอยยิ้มหวานบวกกับความน่ารักน่าเอ็นดูของพราวฟ้า ทำให้กรณ์ถึงกับละสายตาจากเธอไม่ได้เลย
“กรณ์ ไม่กินเหรอ”
“กินครับ”
“อร่อยใช่ไหมล่ะ”
“อร่อยดี ว่าแต่ทำไมช่วงนี้พราวกินเก่งจังครับ” ด้วยความสงสัย เขารู้สึกว่าพราวฟ้ากินเก่งมากขึ้นแทบยังดูมีน้ำมีนวลกว่าเมื่อก่อน
“ก็ไม่ได้กลับอังกฤษมานานไง อะไรก็อร่อยไปหมด” พราวฟ้าเบี่ยงประเด็นเมื่อเห็นว่ากรณ์กำลังสงสัยในตัวเธออยู่
จริง ๆ เธอก็ไม่ได้อยากปิดกรณ์เท่าไหร่แต่ตัวเธอก็ยังไม่พร้อมเปิดเผยให้ใครทราบตอนนี้เช่นกัน เธอของมีเวลาคิดทบทวนกับตัวเองก่อนที่จะบอกกับคนที่สนิทและไว้ใจอีกอย่างเพื่อนสาวทั้งสองคนของเธอก็กำลังเดินทางมาที่อังกฤษเช่นกัน
เกือบหนึ่งอาทิตย์ที่อคินบินไปเคลียร์งานที่สิงคโปร์ เขาไม่สามารถติดต่อพราวฟ้าได้หลังจากที่คุยกับเธอสายสุดท้ายก่อนบินมาที่สิงคโปร์ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับต
