“ขอบคุณค่ะคุณพ่อคุณแม่ที่เมตตาหนู” เธอยกมือไหว้คนทั้งสอง
“ลุงกับป้ามาไถ่ถามอาการของยายด้วย ดูซินี่ซื้อของมาฝากเยอะแยะเลย” คุณยายเอ่ยกับหลานสาว
“แพ้ท้องอีกไหม” ปกรณ์เอ่ยถามลูกสะใภ้เพียงหนึ่งเดียวในใจของท่าน
“ไม่แล้วค่ะคุณพ่อ มีอยากกินของเปรี้ยวบ้างเท่านั้นค่ะ”
“พ่อกับแม่ซื้อของบำรุงกับผลไม้มาให้ หลานในท้องของพ่อจะได้แข็งแรง”
“ขอบคุณค่ะ” ปกรณ์กับดารายิ้มก่อนจะคุยกับสองยายหลานอีกพักใหญ่ก่อนจะขอตัวกลับ
ปกรณ์เดินออกมาจากบ้านเรือนไทยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะนึกย้อนไปถึงเมื่อหลายปีก่อน...
“แกต้องแต่งงานกับหนูพลอยฟ้า เพราะพ่อหมั้นหมายแกกับลูกสาวของเขาเอาไว้แล้ว”
“ยายเฉิ่มเชยนั่นเหรอครับ ผมไม่เอาด้วยหรอก ผมจะไปเรียนต่อเมืองนอก” ปราบปฏิเสธหัวชนฝา ยิ่งรู้ว่าถูกคลุมถุงชนยิ่งแล้วใหญ่
“พ่อของหนูพลอยเขามีบุญคุณกับพ่อมาก พ่อเองก็อยากได้หนูพลอยมาเป็นลูกสาวอีกคน”
“พ่ออยากได้พ่อก็รับเขาเป็นลูกบุญธรรมสิ
