“พูดถึงเรื่องเชียร์ แล้วใครจะเป็นคนตีกลองแทนไอ้บอม?” ตี๋สงสัย
“เอ่อ จริงว่ะ กูลืมไปเลยว่าไอ้บอมมันตีกลองเชียร์ วันนี้ไม่มีคนตีกลองพวกพี่ปี่สี่ได้เรียกเข้าห้องเย็นปรับสันดานแน่”
“ไอ้เก้าที่อยู่ปีสองไง ไอ้นี่มันตีกลองได้” สารัชเสนอ
“กูรู้ว่ามันตีกลองได้ แต่ประเด็นไอ้เก้ามันอยู่ทีมว้ากไง มึงจะให้มันตีกลองให้น้องเชียร์เสร็จก็ให้มันวิ่งไปว้ากน้องต่อ? พวกน้องคงกลัวหรอก” ประธานรุ่นควบตำแหน่งประธานเชียร์ถอนหายใจแรง ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รีบเบือนหน้าไปมองคนที่ตัวเองต้องการทันที
“ไอ้สองมึงตีกลองได้นี่?”
“ไม่” สองที่ตอนนี้ขยับเข้าไปนั่งเบียดฟ้าลดาดูคนตัวเล็กกว่าเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือหันมาตอบปฏิเสธเสียงเรียบโดยไม่เสียเวลาคิด
“ไม่อะไรวะ ไม่มีไม่เว้ย ช่วงที่ไอ้บอมมันเจ็บแขนมึงนั่นแหละมาตีกลองแทนมัน” ประธานรุ่นควบตำแหน่งประธานเชียร์สรุป แต่เมื่อเห็นใบหน้านิ่งที่โคตรให้ความร่วมมือของสองก
