“เพราะเราบอกให้เธอเลิกคุยกับมันไง”
“คำพูดไม่มีเหตุผลเราขอไม่ทำตาม แล้วสองก็ไม่มีสิทธิที่จะมาสั่งเราให้เลิกคุยกับคนอื่น เรามีสิทธิคุยกับใครก็ได้ที่เราอยากคุย”
“เราบอกให้เธอเลิกคุณกับไอ้เจ้าคุณฟ้าใส!”
ฟ้าลดาเม้มปากแน่นเมื่อถูกสองตะคอกอีกครั้ง เธอพยายามที่จะรักษาความสัมพันธ์ที่ดีของเราไว้ กลับกลายเป็นว่ามันกลับยิ่งแย่ลงกว่าเดิม
“ตะคอกเราทำไม?”
“ถ้าไม่อยากให้เราตะคอกก็เลิกคุยกับมันสิ”
“ก็เราบอกว่าเราไม่เลิกคุยไงสอง เราว่าวันนี้เรากับสองคงคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก สองกลับห้องไปก่อนเหอะ เราขอร้อง” ยิ่งคุยก็ยิ่งแย่
“ไล่เหรอ?”
“เราไม่ได้ไล่ แต่เราเหนื่อย เราอยากพักผ่อน” เธอเหนื่อยจริงๆนะ รู้สึกเหมือนจะวูบอยู่หลายครั้งแต่พยายามฝืนตัวเองเอาไว้เพราะไม่อยากเป็นลมล้มพับต่อหน้าเขา เธอไม่ต้องการป่วยเพื่อให้เขามาดูแล
“งั้นก็รับปากมาสิว่าเธอจะเลิกคุยกับมัน รวมทั้งผู้ชายทุกคน”
“แล้วทำไมเราจะต้องรับป
