ฟ้าลดามองคนตรงหน้าด้วยสายตาไหววูบ ตอนนั้นที่เธอปฏิเสธเพราะไม่อยากให้โฟมรู้ว่าเธอแอบชอบสอง แต่เธอไม่คิดว่าสองจะมาได้ยิน
“ตอนนั้นสองได้ยินเหรอ?” ถามเพราะความแน่ใจ
“เราอยากเจอเธอก็เลยตามไปที่ร้าน จะแกล้งทีเป็นบังเอิญไปเจอแต่ดันถูกเธอเซอร์ไพรส์ก่อน”
“เพราะเรื่องนี้เหรอตอนนั้นสองก็เลยไม่ยอมพูดกับเราเป็นอาทิตย์” ถึงว่าตอนนั้นสองเย็นชาใส่เธอมาก พูดอะไรก็ไม่ยอมพูดด้วย ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ
“ตอนแรกก็ตั้งใจจะถอยออกมา แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ก็ต้องกลับไปง้อเธอเหมือนเดิม เป็นเพื่อนกันอย่างน้อยก็ยังได้อยู่ใกล้เธอบ้าง”
“ขอโทษนะ ที่เราพูดเราไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆนะ เราแค่ไม่อยากให้โฟมรู้ว่าเราแอบชอบสอง เรากลัวมันล้อ” มือเรียวของเธอยังอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาของสองเพราะกลัวว่าเขาจะโกรธจนลุกหนี ก่อนจะรีบอธิบายต่อเมื่อเห็นคิ้วเข้มกระตุก “ที่เราไม่อยากให้โฟมรู้ว่าเราชอบสองไม่ใช่ว่าสองไม่ดีนะ เราแค่รู้สึกเขินที่แอ
