หลังงานฉลองวันเกิดในตอนเย็นภายในครอบครัวผ่านพ้น ซึ่งมีทั้งครอบครัวของบุญญานุชและบุญญานัทมาร่วมด้วยก่อนที่แต่ละคนจะพาครอบครัวเล็ก ๆ ของตนเองขึ้นไปบนพักผ่อนบนห้อง
บุญญานนท์อาบน้ำกับลูกชาย ส่วนอัญญาวดีแยกไปอาบกับลูกสาวพอเรียบร้อยก็มารวมตัวกันที่ห้องนอนใหญ่ของพ่อแม่
พวกเขานั่งล้อมวงเล็ก ๆ ที่ปลายเตียง เด็ก ๆ ขอให้พ่อเล่านิทาน เรื่อง ‘ท้องฟ้าของพ่อ’ นิทานที่เขาแต่งเองใหม่ทุกครั้ง แต่โครงเรื่องคล้ายเดิมเสมอ ชายคนหนึ่งหลงทางอยู่กลางฝนในเมืองใหญ่ จนเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มสดใสเหมือนท้องฟ้า ค่ำคืนหนึ่งท้องฟ้านั้นก็มอบดาวดวงเล็กสองดวงกับเขา และดาวทั้งสองดวงก็ถูกตั้งชื่อว่าใบชาและกาแฟ
“แล้วคุณพ่อรักดาวมากมั้ยครับ”
ใบชาถามคำถามเดิมทุกครั้งที่จบเรื่อง
“รักมากที่สุดในโลกครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเดียวกันทุกครั้ง ทุ้ม ช้า และหนักแน่น
“แล้วคุณพ่อรักท้องฟ้ามั้ยคะ”
กาแฟตามด้วยประโยคประจำเช่นกัน
