แม้จะแอบน้อยใจนิด ๆ ที่เธอดูจะไว้ใจน้องชายของเขามากเกินไป เพราะนั่นไม่ใช่ผลดีกับเธอแม้แต่น้อยหากคนนั้นคิดร้ายกับเธอเช่นกัน
ลิฟต์พาสองพี่น้องขึ้นสู่ชั้นยี่สิบสาม ประตูเหล็กเลื่อนออกพร้อมเสียงติ๊งเบา ๆ เขาก้าวออกไปอย่างเร่งรีบ ราวกับกลัวว่าหากช้ากว่านี้เพียงนาทีเดียว เธอจะหายไปอีกครั้ง
เมื่อประตูห้องเปิดออก บุญญานนท์ก็เห็นเธอ...หญิงสาวที่เขาตามหาด้วยหัวใจแทบขาด ยืนอยู่ตรงนั้นในชุดเสื้อยืดสีขาวเรียบง่ายและกางเกงผ้านิ่มของบุญญานัท ใบหน้าซีดเซียวแต่ยังงดงามดั่งเดิม ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้างเมื่อเห็นเขา
“ฟ้า…” เสียงทุ้มแหบพร่าแทบจะขาดใจ เขาโผเข้าไปกอดเธอแน่นเต็มอก ความคิดถึง ความโล่งใจ และความรักถาโถมเข้ามาจนเขาแทบหยุดหายใจ
แต่แทนที่เธอจะตอบรับอ้อมกอดนั้น อัญญาวดีกลับตัวแข็งทื่อ ก่อนจะใช้สองมือดันแผงอกกว้างของเขาออกอย่างแรง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดระแวง
“คุณ…เป็นใครคะ!” น้ำเสียงสั่
