สามเดือนต่อมา
หลังจากที่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธีก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะที่อาการของจูโน่จะดีขึ้นตามลำดับ มันอาจจะไม่ได้ดีขึ้นเลยร้อยเปอร์เซ็นทุกอย่างยังคงต้องใช้เวลาเพราะจูโน่รักษาแบบผิดๆ มานาน ยาที่กินเข้าไปมันก็สะสมอยู่ในร่างกายอยู่เป็นเวลานานด้วย
"นั่นแหละค่ะแบบนั้นเลยค่ะ ค่อยๆ ขยับนะคะ" เสียงของจันทร์เจ้าเชียร์อย่างตั้งใจ ขณะที่เธอกำลังช่วยให้จูโน่นั้นได้ขยับร่างกายทีละส่วน ตอนนี้ก็เริ่มขยับได้บ้างแล้ว แต่ก็แค่การขยับนิ้วและส่งเสียงแผ่วๆ ออกมาเท่านั้น
แต่มันก็เป็นเรื่องดีเลยเพราะโอกาสที่จะหายมันก็ไม่ริบหรี่เหมือนกับตอนแรก
"ถ้าเหนื่อยแล้วก็ไม่ต้องฝืนนะคะ ทำได้แค่นี้ก็ถือว่าเก่งมากแล้วค่ะ"
"อะ...อาา..."
"อดทนอีกนิดนะคะ เดี๋ยวก็หายดีแล้ว"
"....."
ทั้งสองนั่งพูดคุยกัน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของเธออยู่แล้วล่ะ ดูเหมือนว่าทั้งวันเธอก็จะอยู่แบบนี้ไม่ได้สนใจอะไรภายนอกไม่ได้ออกไปไหน
