เวลาต่อมา
พรึบ!
"คุณติณณ์หยุดลากพิณได้แล้วพิณเจ็บ!"
"เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงใส่ฉันเลยเหรอพิณ?"
"ก็มันเจ็บ!"
ผมเอียงใบหน้ามองพิณนราในขณะที่เธอกำลังมองผมอย่างไม่เข้าใจ เราที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าหอพักของพิณเพราะผมตั้งใจพาเธอมาเก็บของแต่แรก ถ้าไอ้เจฟมันเข้าใกล้พิณนราได้ขนาดนี้ก็แปลว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยกับพิณอีกต่อไป
"คุณติณณ์ครับ"
ผมหันมองไปที่พี่คนขับรถที่ขับรถผมมาจอดรอไว้ ก่อนจะพยักหน้าพร้อมกับรับเอากุญแจรถตัวเองมาถือไว้
"ขอบคุณที่เป็นธุระให้ครับพี่ นี่ค่ารถนะ"
"ครับ"
พี่คนขับรับเงินจากผมไปก่อนเขาจะเดินออกไปปล่อยให้ผมอยู่กับพิณนราที่กำลังมองผมด้วยความสงสัยอีกครั้ง
"ขึ้นไปเก็บของ"
"ทำไมพิณต้องเก็บ แล้วคุณเป็นอะไรจู่ๆถึงมาบังคับให้คนอื่นเขาเก็บข้าวของย้ายไปอยู่ด้วย?"
"ไม่ต้องถามสักเรื่องได้ไหมพิณ!"
"ถ้าคุณไม่บอกพิณก็ไม่อยากรู้แล้วเหมือนกันค่ะ และแน่นอนว่าพิณเองก็จะไม่ทำอย่าง
