โซ่เสน่หาตรวนหัวใจ

เรียกตัวด่วน...2

เมยานีเดาเรื่องราวทั้งหมดได้ทันทีเมื่อได้ฟังคำขอร้องของบิดา เพราะอยู่ๆ ท่านก็เรียกตัวเธอกลับมา ทั้งที่เธอกำลังจะได้ทำงานทำในบริษัทที่มีชื่อเสียงที่อังกฤษ เธอตั้งใจว่าจะทำงานหาประสบการณ์ที่นั่นสักสองปี แล้วจะกลับมาช่วยบิดาบริหารธุรกิจของครอบครัว แต่กลับกลายเป็นว่าเธอได้รับคำสั่งด่วนจากบิดาให้เดินทางกลับมาที่บ้านเกิด มิหนำซ้ำท่านยังไม่ยอมบอกด้วยว่าเรื่องอะไร คงจะกลัวว่าถ้าเมยานีรู้เรื่องนี้เข้า เธอจะไม่กลับมาตามคำขอร้องของท่านอย่างแน่นอน

“พ่อไม่ได้บังคับ แต่พ่ออยากให้เมย์เข้าใจในสถานะของเราตอนนี้ มันไม่มีทางอื่นแล้วนะลูก ลูกสาวพ่อไม่ควรจะมีพ่อที่ล้มเหลวจนต้องโดนฟ้องล้มละลายแบบนี้” คุณธาดาชี้แจ้งเหตุผลให้บุตรสาวฟัง

“หนูขอคิดดูก่อนได้มั้ยคะ” เมยานียอมอ่อนลงเล็กน้อย เพราะเธอเห็นแววตาอันเศร้าโศกของบิดา แต่เธอก็ขอเวลาทำใจเรื่องนี้สักพัก เพราะเรื่องที่เธอรับรู้จากบิดามันกระทันหันจนเกินไป

“ลุงเชษฐ์เขาให้เวลาพ่อตัดสินใจสามวัน” คุณธาดาเอ่ยถึงเดดไลน์ที่เพื่อนสนิทเขาให้มา นั่นยิ่งทำให้เมยานีรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น ทำไมต้องกดดันเธอขนาดนี้

“พ่อรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหนแล้ว ทำไมพ่อไม่บอกหนู หนูจะได้หาทางช่วยพ่อ” เมยานีเอ่ยเสียงขุ่น

“ถ้าพ่อบอกความจริง เราจะยอมกลับมามั้ย” คุณธาดาถามกลับซึ่งมันกระทบใจบุตรสาวเป็นอย่างยิ่ง เพราะถ้าเธอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่อยู่อังกฤษ เธออาจจะไม่กลับมา เธออาจจะให้บิดาเดินทางไปอยู่ที่โน่นกับเธอ และก็ปล่อยให้ทุกอย่างล่มสลายไป

“ไม่รู้แหล่ะ ยังไงหนูก็ขอเวลาคิดดูก่อน หนูขึ้นไปพักก่อนนะคะ หนูเหนื่อย”

เมยานีกล่าวพร้อมกับเดินขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเป็นห้องของเธอ ตอนนี้ทุกก้าวย่างที่เธอเดินผ่าน แทบจะไม่มีของประดับราคาแพงที่มันเคยมีอยู่ แค่ได้เห็นเมยานีก็รู้สึกเศร้าใจ นี่เธอคงต้องแต่งงานเพื่อช่วยบิดาจริงๆ แต่เธอแค่ขอเวลาทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้น ถ้าเธอไม่ช่วยบิดา ท่านคงต้องผิดหวังกับการกระทำของเธอเป็นอย่างแน่

สามวันต่อมา....

“พ่อคะ หนูตัดสินใจแล้วแล้วค่ะ หนูจะแต่งงานตามที่พ่อต้องการ” เมยานีกล่าวขึ้นหลังจากที่เธอนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

“จริงเหรอลูก พ่อดีใจที่สุดที่ลูกตัดสินใจแบบนี้” คุณธาดากล่าวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความปลื้มใจ ในที่สุดท่านก็ยังรักษาบริษัทไว้ได้ เพื่ออนาคตข้างหน้าของเมยานีจะได้ไม่ต้องลำบาก

“หวังว่าพ่อคงจะไม่ให้หนูแต่งงานกับคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อนะคะ” เมยานีเอ่ยออกมาด้วยความกังวล แต่ลึกๆ ในใจเธอก็เชื่อว่าบิดาไม่มีทางเลือกสิ่งไม่ดีให้กับเธออย่างแน่นอน

“ใครจะไปทำแบบนั้นล่ะลูก ตาชัชเขาเป็นพี่หนูสามปี เดี๋ยวพ่อจะนัดให้หนูเจอพี่เขา แล้วก็ลุงเชษฐ์นะลูก”

คุณธาดารู้สึกขบขันกับสิ่งที่บุตรสาวคิดเหลือเกิน ตาชัชนี่เรียกว่าเป็นหนุ่มในฝันของสาวๆ ที่มีแต่คนอยากจะแต่งงานด้วย แต่เขาก็ต้องถูกคุณเชษฐ์บังคับให้แต่งงานกับเมยานีเช่นกัน

“ถ้างั้นก็คงจะเป็นคนปกตินะคะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมรับเงื่อนไขแบบนี้อย่างแน่นอน” เมยานียังคงกังวล เพราะเธอกลัวว่าว่าที่สามีของเธอจะไม่ปกติ ถึงได้หาผู้หญิงแต่งงานด้วยไม่ได้ แล้วต้องมาบังคับให้เธอแต่งงานด้วย

“พ่อรับรอง บางทีแต่งงานไปแล้วลูกสาวของพ่ออาจจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดก็ได้” คุณธาดากล่าวตามความรู้สึกจริง เพราะเท่าที่ท่านรู้จักชัชมา เขาเป็นคนดีมาก ดังนั้นท่านจึงวางใจฝากอนาคตบุตรสาวของท่านไว้ในกำมือเขา

“หนูก็หวังว่ายังงั้นแหล่ะค่ะพ่อ แต่คืนนี้หนูขอไปคลายเครียดหน่อยนะคะ เพราะหลังจากวันนี้ไปแล้ว หนูคงไม่มีอิสระแบบนี้อีก” เมยานีกล่าวด้วยความรู้สึกปวดใจ ที่เธอต้องยอมแต่งงานเพื่อพยุงฐานะของบิดา ทั้งที่เธอไม่เคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวเลยสักครั้ง

“หนูจะไปเที่ยวกับใครลูก” คุณธาดาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไปคนเดียวนี่แหล่ะค่ะ ขอร้องล่ะค่ะอย่าห้ามหนูเลยนะคะ หนูเครียดกับเรื่องที่ผ่านมา หนูอยยากจะไปพักสมองค่ะ” เมยานีกล่าวด้วยแววตาเศร้า นั่นทำให้คุณธาดาไม่กล้าเอ่ยทัดทานบุตรสาวอีกเลย เพราะท่านรู้ว่าเธอคงจะเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้จริงๆ