ตรวนสิปปกร

ห่วง

ตอนที่ 35

ห่วง

ใช้เวลาไม่นานนัก สิปปกร ก็มาถึงบ้านพักด้านหลัง ทว่าหน้าหล่อเหลาก็ต้องประหลาดใจเมื่อไม่เห็นร่างของคนที่ตัวเองอยากจะพบอยู่ในบ้าน ทั้งที่แสงไฟเปิดสว่างไว้ทั้งห้องโถงด้านนอกและห้องนอนด้านใน

“แพรๆ อยู่ไหน!”

ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อเธอหลายครั้ง หลังจากเดินหาจนรอบบ้าน ก่อนจะขมวดคิ้วย่นเมื่อเห็นเพียงปลอกคอ เจ้าแมวกุหลาบ ตกอยู่ข้างโซฟา เขาเลยกดโทรศัพท์หาเธอทันที ภาวนาว่าหากเธอเดินไปเล่นในสวนขอให้เอามือถือไปด้วย

สายดังอยู่หลายครั้ง แต่เธอไม่รับสาย

“ฉิบ!!”

สิปปกร สบถอย่างหัวเสีย ขณะรีบเดินออกมานอกบ้าน ไปยังสวนด้านหลัง และกดมือถือโทรหาเพื่อนไปด้วย

(ว่าไงวะ?)

“ไอ้คิณมึงเห็นแพร เดินกลับไปที่นั่นมั้ย?”

(ไม่เห็นนะ ก็แพรเดินไปบ้านเล็กแล้วนิ? ไม่ใช่เดินเล่นอยู่แถวนั้นเหรอ? กูว่าเมื่อกี้น้องน่าจะงอนมึงที่เดินให้คุณอ้อมเกาะแขนไปส่งที่รถแบบนั้น)

เสียงของ อคิณ คล้ายไม่ทุกข์ร้อนอะไร

นั่