จากวันที่ทุกคนเดินทางกลับมาถึงเมืองหลวง ก็ผ่านมาห้าวันแล้ว ฮ่องเต้เองก็ส่งสาส์นไปยังแคว้นหนานจูแล้วเพื่อที่จะส่งองค์หญิงกลับคืนสู่ฐานันดรศักดิ์เช่นเดิม ทำให้อ๋องชินเหลียนเกิดความมิพอใจเป็นอย่างมาก
“พวกเจ้ามันไร้ฝีมือเสียจริง สตรีผู้เดียวก็มิอาจกำจัดได้ ข้าควรทำเช่นไรกับพวกเจ้าดี”
“ท่านอ๋องคนพวกนั้นมากฝีมือ อีกทั้งยังมีฟานเสียน คอยช่วยและอารักขาตลอด เรามิมีโอกาสจะสังหารนางเลยพะย่ะค่ะ”
“เจ้าอย่าได้เอ่ยแก้ตัว ก่อนนี้นางยังเด็กเจ้าเองก็มิอาจเอาชีวิตได้ จนมันกลับคืนสู่ฐานะเดิมได้เช่นนี้ ยังจะมาแก้ตัวอีกหรือ แค่เด็กคนเดียวก็มิอาจสังหารได้”เสียงจากผู้เป็นนายตวาดลั่นไปทั่วเรือน
ทำเอาทุกคนต้องก้มหัวอย่างเกรงกลัว อ๋องชินเหลียนครุ่นคิดว่าจะทำเช่นไรดี เพราะหากองค์หญิงผู้นี้กลับมา แน่นอนว่านางต้องได้ครองบัลลังก์แทนโอรสที่พึ่งเกิดเป็นแน่ ด้วยกรรมสิทธิ์ที่มีอยู่ในมือเพราะเป็นเชื้อสายของราชวงศ์แคว้นจิ
