ทุกๆเช้าผมกับพี่ไรเฟิลจะเป็นคนไปส่งน้องดินเข้าโรงเรียน บางครั้งเราก็สลับกันไปส่งลูกชายของเรา
"เป็นเด็กดีนะครับคนเก่งของพ่อ… อย่าลืมที่พ่อสอนนะครับ" ผมเปิดประตูรถยนต์ทางฝั่งลูกชาย ขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาจอดยังพื้นที่บริเวณรับส่งนักเรียนเข้าโรงเรียนที่คุณครูกำหนดให้
"ผมไม่ลืมครับ ต้องรู้จักมีน้ำใจกับเพื่อนที่ต้องการความช่วยเหลือ" น้องดินตอบอย่างฉะฉานพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้ผมด้วยความน่ารัก โดยที่พี่ไรเฟิลได้พูดเสริมด้วยความเอ็นดู
"ลูกชายปะป๊าเก่งมากเลยครับ การทำความดีไม่จำเป็นต้องให้ใครเห็นนะครับ"
"ตามนั้นครับพ่อ ปะป๊า น้องดินเข้าโรงเรียนก่อนนะครับ"
"ครับผม"
"สวัสดีครับปะป๊า สวัสดีครับพ่อ"
"สวัสดีครับคนเก่ง" เราต่างกล่าวลาลูกชายก่อนที่เขาจะเดินไปหาคุณครูที่กำลังยืนรอรับเพื่อไปเข้าแถวเคารพธงชาติ ทำให้เราสองคนอดยิ้มกับความน่ารักของลูกชายไม่ได้จริงๆ
"นับวันร้องดินจะเหมือนพ่อของเขาเข้าไปทุก
