ความรู้สึกมากมายตั้งประเด็นประดาในหัวของผมไม่หยุด หยดน้ำตายังคงอาบแก้มทั้งสองข้างเป็นทางด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ ว่าทำไมมันต้องเกิดเรื่องเลวร้ายซ้ำๆแบบนี้ด้วย ความคิดวูบหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวให้ผมหยิบเศษแก้วจากโคมไฟ ขึ้นมากำไว้แน่นเตรียมพร้อมจะจบชีวิตตัวเองในเวลานั้น เพราะมันรู้สึกมืดไปหมดมองไม่เห็นอะไรอีกแล้ว อยู่ต่อไปก็คงจะเจอแต่เรื่องร้ายๆในเมื่อผมไม่ฆ่ามันเพื่อจบปัญหา คงเป็นตัวผมเองที่ต้องจบเรื่องราวทั้งหมดด้วยเศษแก้วในมือ ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร รีบยกมือข้างที่มีเศษแก้วขึ้นแทงคอตัวเองอย่างแรง…
"อย่าทำแบบนี้เลยนะตันตัน!!" ผมไม่ฟังอะไรแล้ว ตอนนี้สมองผมได้สั่งการว่าต้องปิดสวิตช์ตัวเองสักที ไม่อย่างนั้นชีวิตผมคงไม่มีความสุขไปตลอด ผมทั้งผลัก ทั้งถีบ ไอ้คนเลวที่ทำลายชีวิตผมเป็นครั้งที่ 2 แต่มันก็ไม่สามารถจะสู้แรงคนตัวใหญ่อย่างมันได้
"ปล่อยกูตายไปเถอะนะ มึงจะทรมานกูต่อไปอีกทำไม มึงทำลายชีวิตก
