พรึ่บ!
"โอ้ย!...แขนขาหมดแรงแล้ว" ข้าวฟ่างล้มตัวนั่งลงด้านข้างคนตัวเล็กฟุบหน้าลงกับโต๊ะของโรงอาหารพร้อมกับเอ่ยเสียงอ่อยด้วยท่าทีที่หมดแรง
"รับน้องมาเหรอ?"
"อือ...เรียนเสร็จยังต้องมารับน้องอีก ฉันอยากจะบ้า"
"หึ แล้วทำไมมึงไม่เดินออกมาจากวงเลย กูเชื่อว่าคนแบบมึงทำได้" คานะเอ่ยตอบ ถึงจะรู้จักไม่นานแต่ก็รู้ได้เพราะสองคนมีนิสัยไม่ต่างกันเลย
"รุ่นพี่หล่อ เดินออกมาก็ไม่ได้เห็นหน้าดิ" ข้าวฟ่างรีบเงยหน้าพร้อมกับเปลี่ยนเสียงเป็นคนละคนทันทีที่พูดประโยคใหม่
"เฮ้อ...จริงๆ เลยนะข้าว เราก็นึกว่าอยากรับน้องเองสะอีก" นาราส่ายหัวน้อยๆ ให้เพื่อนตัวเล็ก
"ฉันไม่ใช่แกที่จะไม่สนใจผู้ชายคนอื่น สนใจอยู่คนเดียวนั้นแหละ"
"ข้าว!" นาราขึ้นเสียงใส่เพื่อนที่ลืมตัวพูดออกมา
"ใคร นาราสนใจใคร" คานะจ้องเพื่อนสองคนสลับกัน ความอยากรู้ฉายทางใบหน้าอย่างไม่ปกปิด
"ไม่เป็นไรหรอกหนา ก็เพื่อนกันหมด บอกยัยคานะไม่เห็นจะเป็นไรเ
