"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ งานเครียดเหรอ" ร่างบางเงยหน้าออกจากกองงานที่ทำอยู่ บนตักมีเจ้าขนฟูฟ่องที่นอนอยู่บนคนตัวเล็กไม่ยอมห่าง หลังจากที่สอนพิเศษในวันหยุดเสร็จเธอก็รีบกลับมาคอนโดของชายหนุ่มแล้วปั่นงานที่เรียนต่อเพื่อรอคนตัวสูงกลับมาจากที่ทำงาน
"มานี่หน่อย" เรย์ทิ้งตัวลงบนโซฟา ก่อนที่จะกวักมือเรียกคนตัวเล็กให้เข้ามาหา นารารีบอุ้มจากถ้วยฟูออกจากตัก ลุกจากโต๊ะกลาง ก่อนที่จะเดินไปหาแฟนหนุ่มแล้วนั่งลงบนตักที่ตบรอไว้ตั้งใจอยากให้คนตัวเล็กมานั่ง
ฟอด!
"กำลังใจค่ะ" นาราโน้มตัวไปหอมแก้มสาก ยกยิ้มหวานละมุนให้คนรักที่เหมือนจะเครียดจากอะไรบางอย่างฉายออกมาทางใบหน้าอย่างปิดไม่มิด
"ยังไม่พอใจเลยครับ" เรย์เอ่ยตอบเสียงนิ่ง คราวนี้เขาเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าเข้าใกล้หอขาวเนียน คลอเคลียอยู่แถวๆ ลำคอเพื่อสูดดมกลิ่นกายสาวที่หลงใหลและติดจนต้องดมทุกวัน
"แด๊ดดี้เป็นอะไรเหรอคะ ถึงหนูจะช่วยไม่ได้ แต่ระบายกับหนูได้นะคะ
