ขวัญมาก้าวเข้าไปในลิฟต์ด้วยความตื่นเต้น รู้สึกเหมือนกำลังหนีพ่อแม่เที่ยวกลางคืนอย่างไรอย่างนั้น
“กินข้าวกันรึยังจ๊ะแม่” เธอใช้เวลาขณะโดยสารลิฟต์ลงชั้นล่างด้วยการโทรศัพท์หามารดา “คอนโดพี่เอยสบายมากเลยแม่ ราคาน่าจะแพงไม่ใช่เล่น เพราะอยู่ใกล้สิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง เดินสิบห้านาทีก็ถึงรถไฟฟ้าแล้ว แต่มายังไม่เห็นตลาดสดเลยนะ ไม่รู้อยู่ตรงไหน เดี๋ยวมาจะลองเดินสำรวจแถวนี้ดูว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง”
เมื่อถึงชั้นล่างสุดของคอนโดมิเนียมซึ่งเป็นส่วนของร้านอาหารและคาเฟ่หรู กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นสุดเย้ายวนลอยมาแตะจมูก เชิญชวนให้เธอเข้าไปในร้านราวกับถูกสะกด แต่พอเห็นราคากาแฟเท่านั้นแหละ สติของเธอก็กลับมา สองเท้าถอยหลังออกจากร้านอย่างไว
“แม่เจ้า! ราคาแก้วล่ะเกือบสองร้อยแน่ะ! ต่ำสุดก็ร้อยหกสิบ! เงินสามร้อยในกระเป๋าสั่นไปหมด โอยขนลุก!”
เธอหันหลังให้ร้านกาแฟ ตั้งใจจะเดินออกนอกตึก เพื่อไปหาร้านสะดวกซื้อ แต่สายตา
