หลังเสร็จสิ้นงานศพของเมฆินทร์ไม่นานนัก เธอพาลูกชายไปเรียนต่อที่ประเทศสหรัฐอเมริกาจนจบปริญญาโทด้านบริหาร โดยตัวเธอเองก็เข้าเรียนด้านแพทย์จนจบปริญญาเอกเช่นเดียวกัน
เธอรู้ดีว่า เหนือเมฆยอมเรียนบริหารก็เพราะคุณปู่คุณย่าของเขา ยอมทิ้งความฝันของตัวเองเพราะตั้งใจจะตอบแทนคุณปู่คุณย่าที่ส่งเสียสนับสนุนเขาและมารดาทุกเรื่อง
“แม่จะพักที่นี่นะ” เธอพูดพลางหยิบกรอบรูปจากบนโต๊ะอ่านหนังสือขึ้นดู ซึ่งเป็นภาพของเธอกับเมฆินทร์ถ่ายด้วยกันในบ้าน ตอนนั้นท้องของเธอโตพอสมควรแล้ว ภาพถ่ายเพียงภาพเดียวที่สามพ่อแม่ลูกได้ถ่ายด้วยกัน
“งั้นผมนอนที่นี่ด้วย เราจะได้คุยกันทั้งคืน เหนืออยากนอนหนุนตักแม่เหมือนเมื่อก่อน”
“ยังอยากนอนหนุนตักแม่อยู่เหรอ” มารดาแซวลูก
“แหมคุณแม่ครับ ยังไงคุณแม่ก็สำคัญที่สุด”
“แน่ะ แฟนเราได้ยินเข้าจะเสียใจเอานะ”
“มาไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอกครับ มารู้ดีว่าผมรักแม่ของผมแค่ไหน พรุ่งนี้คุณแม่ว่างมั้ย
