แต่งงานกันนะ : เรามีลูกกันนะ
1360 Words
“พี่เหนือ ปล่อย...ปล่อยมาสิคะ” เธอรีบแกะมือเขาออกแล้วแสร้งทำหน้างอน ทั้งที่เขินจนเนื้อเต้น ขนาดคบกันมาหลายเดือนแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกจีบครั้งแรก เสน่ห์ของผู้ชายคนนี้มากมายจนเธอแทบรับมือไม่ไหว “อย่าแกล้งกันแบบนี้สิคะ เดี๋ยวหน้าสวย ๆ ของมาก็ยับหมดหรอก อย่าลืมสิคะว่ามาเป็นใคร”
เหนือเมฆยิ้มขำ “จ้ะ นางฟ้าแห่งสายการบินกรีนมายด์ สวยที่สุดแล้วคนนี้ ใครจะเทียบได้”
“ไม่ต้องประชดเลย ถ้ามาไม่เลิศพอ ก็คงไม่ได้ครองตำแหน่งนี้มาสองปีหรอกนะคะ อย่าลืมว่าอายุงานแค่สี่ปีก็ได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าทีมแล้ว”
“ครับ ยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง” เขายอมจำนนโดยไม่มีเงื่อนไขเลยล่ะ... “เข้าไปดูห้องนอนกันมั้ย?”
“เข้าไปทำไมคะ!” สีหน้าคาดคั้นแกมดุของหญิงสาวเตือนให้รู้ว่าอย่าแม้แต่จะคิด...คิดว่าเขาจะแหกกฏอยู่เรื่อย เห็นเขาเป็นพวกบ้ากามรึไง สีหน้าเขาแสดงชัดขนาดนั้นเลยรึ?
“ก็แค่จะพาไปดูว่าตกแต่งโอเคมั้ย” เขาส่ายหน้าระอาใจ ทำไมเธอรู้ทันทุกที “เผื่อไม่ชอบอะไรจะได้เปลี่ยนทัน ไม่ได้จะพาไปปล้ำซะหน่อย เห็นผมเป็นคนหื่นขนาดนั้นเชียว?”
“อะ...ก็...สายตาพี่เหนือ”
“ยังไง?” เขาถามกวน ๆ พร้อมจ้องเขม็งเหมือนแมวตัวร้ายที่กำลังจะตะครุบหนูตัวน้อย สองเท้าขยับไล่ต้อนหวังให้เธอจนมุม แล้วกลายเป็นเหยื่ออันโอชะ
“ก็...” เธอพยายามระงับความตื่นเต้นให้สงบ แสดงสีหน้าท่าทางมาดมั่นเหนือกว่า เพื่อเอาชนะคนเจ้าเล่ห์ “ไม่เห็นจะสนใจบ้านเลยนี่คะ ตั้งแต่เข้ามาก็เอาแต่...”
“เอาแต่อะไร?”
“ก็เอาแต่หื่นไงคะ”
เขาหัวเราะชอบใจ “ยอมรับก็ได้ ว่าแอบคิด”
“งั้นก็เลิกคิดเถอะค่ะ ไปตรวจบ้านกันต่อดีกว่า เสร็จแล้วจะได้รีบกลับไปทำงาน บ่ายนี้ท่านประธานมีประชุมนี่คะ”
ว่าแล้วก็หันหลังจะเดินหนี แต่มือใหญ่คว้ามือเธอไว้เสียก่อน แล้วนำไปกุมตรงหัวใจของเขา สายตาที่เต็มไปด้วยรักจ้องมองอย่างมีความหมาย เขาเริ่มสะกดเธออีกแล้ว
“ขอชาร์ตแบตหน่อยนะ”
ขวัญมา...เธอห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ อย่าลืมว่าเธอจะต้องเป็นผู้หญิงที่มีคุณค่าและคู่ควรกับทุกสิ่งที่ได้รับในวันนี้ เพราะกว่าที่เธอจะกระเสือกกระสนปีนป่ายขึ้นมายืนในจุดนี้ได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย !
เมื่อสี่ปีก่อน...ตอนที่เธอตัดสินใจสมัครสอบมาเป็นแอร์โฮสเตสของสายการบินนี้ เธอเพียงแค่ต้องการเป็นนางฟ้าเบอร์หนึ่งของสายการบินเท่านั้น เธอจึงผลักดันตัวเองให้มีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นในสิ่งที่เธอฝันใฝ่ได้
แล้วเธอก็คว้ามันมาได้จริง เพียงแค่ปีเดียวเท่านั้น เธอพิสูจน์ตัวเองจนได้รับการยอมรับจากหัวหน้าและเหล่าผู้บริหาร กลายเป็นนางฟ้าแสนสวยที่มีเสน่ห์เหลือล้น เป็นคนเก่งมากความสามารถที่โดดเด่นเหนือใคร ทำงานแค่สองปีก็ได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าทีม พอขึ้นปีที่สามก็ได้ตำแหน่งนางฟ้าสายการบินมาครอบครอง ตำแหน่งซึ่งเปรียบเสมือนโลโก้ของบริษัท หรือแบรนด์แอมบาสเดอร์นั่นเอง
แต่หลังจากที่มีการแต่งตั้งประธานบริษัทคนใหม่ของสายการบินเมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมา เธอค้นพบว่า การเป็นแอร์โฮสเตสอันดับหนึ่งของสายการบินนั้น ไม่มีความหมายอะไรเลย หากเธอไม่ได้ครองใจท่านประธานคนใหม่
การมาของเหนือเมฆ...เปลี่ยนเป้าหมายของการมีชีวิตอยู่เพื่องานให้กลายเป็นอยู่เพื่อรัก เขากลายเป็นความรัก ความใฝ่ฝัน เป็นแรงผลักดันให้เธออยากดีขึ้นทุกวัน เป็นรักแรกพบและรักแท้ที่เธอตามหามานาน เธอมั่นใจ...
“ขวัญมา...ผมรักคุณนะ”
คำบอกรักของเขา เปรียบดั่งของขวัญจากฟ้า ที่ทำให้เธอรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจ และหวงแหนยิ่งกว่าชีวิต
“มาก็รักคุณค่ะ”
“เรามีลูกกันนะ”
คำว่ามีลูกนั่นเอง ที่ทำให้หัวใจเธอสั่นสะท้าน เธอลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย เพราะมัวแต่หลงระเริงกับความสุขที่ได้รับ
“ลูกหรือคะ?”
“คุณปู่ท่านอยากให้เรามีหลานไว ๆ มาก็รู้นี่ ตอนนี้ท่านป่วยหนัก ท่านกลัวจะไม่มีทายาทสืบสกุล ผมสัญญากับท่านเอาไว้ว่าถ้าท่านอนุญาตให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมรักได้ ผมจะมีหลานชายให้ท่าน มาโอเครึเปล่า”
ขวัญมาพยายามจะยิ้มให้เป็นธรรมชาติที่สุด เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าเธอกำลังคิดไม่ตกกับเงื่อนไขนี้
“โอเคสิคะ มาเองก็อยากมีลูกกับ...พี่เหนือ”
“ลูกของเราต้องน่ารักน่าชังมากแน่ คิดแล้วก็ตื่นเต้น อยากเห็นหน้าลูกไว ๆ จัง”
ความหวังอันสดใสและดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเหนือเมฆ ทำให้เธอแอบใจสั่น...
“ถ้าลูกเป็นผู้หญิง ต้องสวยเหมือนมาแน่”
ใช่แล้ว เธอสวยตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทั้งใบหน้าที่อ่อนหวาน เรือนร่างที่งดงาม บุคลิกภาพสุดเนี๊ยบ การแสดงออกที่มีความมั่นใจและกล้าหาญ ซึ่งทำให้เธอมีเสน่ห์เฉพาะตัวที่น่าค้นหา มีแรงดึงดูดที่เรียกว่า Sex appeal โดยเฉพาะดวงตากลมโตสดใสที่เปี่ยมไปด้วยพลัง ความทระนง และความอวดดีที่ฉลาดหลักแหลม
“ทำไมพี่เหนือถึงรัก...มาล่ะคะ?” เธอไม่เคยนึกจะถามเขาเลยสักครั้ง กระทั่งวินาทีนี้
“เพราะเราเป็นเนื้อคู่กันมั้ง”
“ตอบดี ๆ สิคะ มาอยากฟัง”
“งั้นขอจูบอีกที”
“ท่านประธานคะ”
“ก็ได้ ๆ” เขายอมจำนนให้กับเสียงดุ ๆ ของเธอ เพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศแสนหวาน “ไม่รู้สิ อาจเป็นเพราะคุณเพอร์เฟคมั้ง คุณคงไม่รู้หรอกว่าเวลาที่คุณสวมเครื่องแบบแอร์โฮสเตส คุณดูมีพลังและมีเสน่ห์มากแค่ไหน ผมเชื่อว่าไม่มีใครละสายตาจากคุณได้หรอก”
“แล้วถ้าไม่ได้สวมเครื่องแบบล่ะคะ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้สวมแบรนเนมด์”
“อืมมมม” สายตาเจ้าเล่ห์ร้ายมองเธออย่างพิจารณา ราวกับกำลังมองทะลุผ่านเสื้อผ้าของเธอ “ถ้าไม่ได้ใส่อะไรเลยก็น่าจะสวยสุด ๆ ไปเลย”
“เฮ่อ!”
“เพอร์เฟค!” เขารีบตอบก่อนที่เธอจะอารมณ์เสีย ยิ้มร่าแต่คำพูดนั้นจริงจัง “ยังไงคุณก็เพอร์เฟคอยู่ดี ความฉลาดและความมั่นใจในตัวเองของคุณ ทำให้คนอยู่ใกล้รู้สึกมีพลัง และอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก”
คำตอบของเขาต่างหากที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจและมีพลังจะสู้กับทุกอุปสรรคที่ขวางหน้า
“ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้มาเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด”
“มาต่างหาก ที่ทำให้ผมเป็นผู้ชายที่โชคดี” ว่าพลางโน้มหน้าเข้าหาริมฝีปากสวย แล้วประทับแน่นอย่างเว้าวอนโหยหา หญิงสาวจูบตอบอย่างเต็มรัก ก่อนจะผละออก...
“เราต้องกลับไปทำงานแล้วค่ะ”
“อยู่ต่ออีกนิดเถอะ” เสียงกระซิบแหบพร่า “ถือว่าเป็นคำสั่งของท่านประธานก็แล้วกัน”
“แต่สายงานของมาไม่ได้ขึ้นตรงกับท่านประธานค่ะ เพราะงั้น คำสั่งของท่านประธาน ไม่มีผลต่อมาค่ะ ถ้าท่านประธานไม่กลัวขาดความน่าเชื่อถือเพราะเข้าประชุมสาย ก็ตามสบายนะคะ แต่มาไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนขาดความรับผิดชอบค่ะ”
“ครับ ๆ ยอมแล้วครับ กลับก็ได้ครับเจ้านาย” เขายอมปล่อยเธอจากอ้อมแขน แต่เปลี่ยนเป็นจับจูงมือนั้นแทน มือที่สวมแหวนหมั้นของเขา มือที่เขาอยากจับตลอดไป
แม้ในบางครั้ง...เขาจะรู้สึกว่าเธอรักงาน...มากกว่าตัวเขาก็ตาม !
- Writer
