ขวัญเอยเปิดประตูเข้ามา เห็นแค่ขวัญมากับลูกน้อยก็แปลกใจ เพราะปกติเหนือเมฆจะอยู่ด้วยทุกครั้ง
“คุณเหนือล่ะมา”
“ไปคุยกับคุณหมอค่ะ เดี๋ยวก็คงมา”
“วันนี้จะได้กลับบ้านแล้วใช่มั้ย” ขวัญเอยเดินเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงดูหลานฝาแฝดอย่างเอ็นดู “พวกหนูจะได้กลับบ้านแล้วเหรอลูก คนหล่อคนสวยของป้า ป้ารักพวกหนูที่สุดเลย”
ขวัญมายิ้มอ่อนโยน “พวกเขาเป็นลูกของพี่เอย”
ขวัญเอยเงยหน้ามองน้องสาวฝาแฝด พยายามกลั้นความรู้สึกเศร้าเสียใจเอาไว้ “ไม่หรอก พวกเขาเป็นลูกของมากับคุณเหนือ พี่ขอเป็นป้าก็พอแล้ว”
ไม่จริงหรอก...เธอไม่ได้คิดอย่างนั้น เธอก็แค่กำลังพยายามยอมรับความจริงที่เจ็บปวดให้ได้...ก็เท่านั้นเอง
“แต่มาอยากให้พี่เอยเป็นแม่ของพวกเขาด้วย” เพราะเธอรู้ดีว่าพี่ฝาแฝดรู้สึกอย่างไร เวลาที่เห็นพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันอย่างอบอุ่นและมีความสุขในห้องพักฟื้น โดยไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเหนือเมฆแค่ทำหน้าที่พ่อของลูกเท่านั้น พี่ฝาแฝ
