“ถ้ามารักคุณ แล้วมันจะเปลี่ยนอะไรล่ะคะ มาไม่อยากให้คนที่มารักที่สุดต้องเสียใจ พี่เอยรักคุณมากนะคะ มาคงไม่กล้ามีความสุขในขณะที่พี่เอยเป็นทุกข์หรอกนะคะ”
“แต่ผมเสียคุณไปไม่ได้อีกแล้ว มันนานเกินไปแล้วที่เราต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ ทำไมเราสี่คนพ่อแม่ลูกจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ในเมื่อเรารักกันขนาดนี้”
เธออยากมีพวกเขาในชีวิตนะ แต่เธอก็ไม่อยากทรยศพี่ฝาแฝด เธอไม่อยากมีความสุขบนความทุกข์ของพี่ฝาแฝด แต่เธอก็ไม่อยากเสียพวกเขาไป ความรู้สึกในตอนนี้มีแต่ความอึดอัดสับสนเต็มไปหมด
“ลูกร้องแล้วค่ะ มาขอดูลูกก่อนนะคะ” เธอผละจากเขาแล้วตรงไปที่เปล ช้อนร่างของลูกสาวตัวน้อยขึ้นมาอุ้มแล้วประโลมปลอบขวัญ “โอ๋....ไม่ร้องน๊าคนดีของแม่”
ภาพที่ขวัญมาอุ้มลูก ทำให้เหนือเมฆตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด ว่าเขาจะไม่ยอมให้ลูกเสียแม่ไป ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน หรือต้องแลกกับอะไร
“มา!” เสียงเรียกจากพี่ฝาแฝดปลุกเธอให้หลุดจากความจดจ่อสนใจ
