“เปล่านะพี่เอย ทำไมมาต้องไม่อยากให้พี่รู้ด้วย”
“ไม่รู้สิ ลองถามใจตัวเองดูแล้วกัน”
ขวัญมาแอบงง นึกว่าพี่ฝาแฝดจะดีใจเสียอีก ที่แผนการสำเร็จไปอีกขั้น “ถ้ามาทำให้พี่เอยไม่สบายใจมาต้องขอโทษด้วย แต่มาไม่ได้คิดจะปิดบังพี่จริง ๆ นะ หลังกลับจากหาหมอ มาเพลียมากเลยเผลอหลับไป ตื่นอีกทีก็ตอนที่พี่เอยโทรมานั่นแหละ วางสายแล้วก็รีบมาเลย หน้ายังไม่ล้างด้วยซ้ำ”
ขวัญเอยหน้าเข้ม หรี่สายตามองน้องฝาแฝด “งั้นเหรอ นึกว่าอยากอยู่แทนที่พี่ซะอีก!!”
“พี่เอย!” ขวัญมานิ่วหน้าแล้วถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง “ทำไมคิดแบบนั้น?”
“เพราะพี่รู้ไง ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ได้อยู่ใกล้พี่เหนือแล้วจะไม่รู้สึกดีหรอก”
ขวัญมาไหล่ลู่ตก รู้สึกผิดหวังในตัวพี่ฝาแฝดเป็นครั้งแรกในชีวิต “งั้นทำไมให้มาเข้ามาตั้งแต่แรก”
ขวัญเอยชะงัก พูดไม่ออก ก่อนจะทำหน้าเหมือนว่าตัวเองนั้นแสนฉลาดมองคนออก “เพราะพี่ไว้ใจแกไง”
ได้ฟังคำตอบของพี่แล้วน้องสา
