“ดาร์ซี่กินเยอะๆ วันนี้แม่ทำสุดฝีมือ” สารินแม่ของธาราเอ่ยบอก ตาลสาวใช้ตักข้าวให้ทุกคนแล้วถอยหลังออกไป ยืนตรงข้ามเจสัน
“ครับ” ดาร์ซี่ตอบรับด้วยรอยยิ้ม เขาจึงตักต้มข่าไก่ให้ธารา เธอเผยยิ้มเล็กน้อย แล้วเขาค่อยตักให้ตัวเอง
“ดาร์ซี่ คุณจะกลับอิตาลีเมื่อไหร่” ภานพเอ่ยถามขึ้น ขณะกินข้าว
“ก็ประมาณอีกสักสองวัน ผมให้ช่างเสื้อมาตัดชุดให้ธาราแล้ว ส่วนคุณพ่อคุณแม่ ผมจะให้ช่างมาตัดชุดให้” ดาร์ซี่เอ่ยบอก
“ห้องเสื้อในไทยเนี่ยแหละ แม่รู้จักเพื่อนที่ทำชุดทางการหลายคน ดาร์ซี่ไม่ต้องห่วง” สารินเอ่ยบอกเขา
“ไม่เป็นไรครับผมจ้างช่างมาแล้ว คุณแม่และคุณพ่อจะได้ไม่ต้องลำบาก” ดาร์ซี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย
“แม่เกรงใจ” สารินเอ่ยบอก
“แค่คุณพ่อคุณแม่ไม่รังเกียจผม เรื่องแค่นี้สายมาก ผมได้ฤกษ์แต่งงานมาแล้ว อีกประมาณสี่เดือนจากนี้ 14 กุมภาพันธ์” ดาร์ซี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ธารามองเขาด้วยความสงสัยว่าไปเอาฤกษ์มาจากไหน
