Tricking the Nerd

INIKO KHARIQUE ROSS __ "Kiran, h-hindi ba tayo mahuhuli ni Ms. Lopez?" she questioned as I carried her on the table. "Are you afraid?" I asked quietly before nibbling her neck and unbuttoning her clothes. "B-baka tanggalin niya ako sa trabaho..." I was starting to get irritated. Huminto ako at tumingin sa mga mata niya. "She doesn't usually come here at this hour, and I can get away from this. That nerd is so in love with me. Now, do you want me to stop or do you want to risk this night with me?" Humawak ito sa dibdib ko at humaplos. "Please... make me happy tonight, Kiran." Siniil ko ng halik ang mga labi nito. Habang tumatagal mas nagiging mapusok iyon at nagiging malikot ang mga palad ko hanggang sa tuluyan ko nang matanggal ang saplot niya. She kept calling my name and whimpering. Malapit na kami sa dulo nang makarinig kami ng mga gamit na tila nalaglag sa sahig. Agad napahinto si Mae, so did I. Napuno ng takot ang mukha nito at binigkas ang pangalan nito. "M-Ms. Lopez..." Fuck. Inangat ko ang underwear at trousers ko at bumaling sa likuran ko. Nakatingin ito sa aming dalawa na may namumuong luha sa mga mata at tila ba nakapako na ang mga paa sa sahig. Nakakalat sa sahig ang nalaglag nitong mga brush at iba't-ibang kulay ng paint. Nagkasulong ang mga mata namin nito. I could see pain there. Nakita ko kung paano bumagsak ang isang butil ng luha sa pisngi niya. Nagmadaling magbihis si Mae sa likuran ko at muling tinawag ang pangalan ng amo niya ngunit nagmadali itong umalis. Humugot ako ng malalim na hininga at tuluyan nang isinara ang butones ng trousers ko. Inayos ko rin ang sinturon ko. She really loved to ruin everything. Hinablot ko sa silya ang t-shirt ko at sinuot iyon habang palabas ako sa isa sa mga working place niya sa pagpinta. I didn't feel the rush. Nakita ko ang sasakyan niyang papalayo. Nagtungo ako papunta sa sasakyan ko. Kabubukas ko lang ng pinto nang maramdaman ko ang paghablot sa kuhelyo ko. Tinamaan agad ako nang malakas na suntok sa mukha. Halos bumagsak ako sa sahig pero sa sumunod na pag-atake ng mga ito ay nagawa ko agad dumepensa. "Kiran!" malakas na sigaw ni Eloy habang pababa ng sasakyan niya. "Nasaan ang pera, huh?" Nagtangis ang bagang ko. Marahas kong kinuha nag kuhelyo ng isang kasamahan niya at pinatamaan ito ng suntok sa mukha. Tinulak ko ito palayo at sinugod ko pa ng suntok ang ilang tauhan niya. Tinamaan ako ng dalang kahoy ng mga ito ngunit hindi ako nagpatalo. Walang Ross ang natatalo sa kahit anong laban. Lalong hindi ako. Naagaw ko ang kahoy sa isa sa mga ito at ginamit ko iyon panghampas sa mukha nila. I didn't care kung mamatay silang lahat. The world would be so happy. Napabagsak ko lahat ng mga ito na ramdam ko ang pagdurugo ng mukha ko. Tinutukan ako ng baril ni Eloy. Nagawa ko pang tumawa nang mahina habang nakangisi rito. "A coward loves to use his gun." "Bayaran mo ang utang mo, Kiran. Nauubos na ang pasensya ko sa'yo." "Didn't we talk about that?" "Huwag mo nang bilugin ang ulo ko, Kiran. Alam kong wala kang planong magbayad. Lagi ka sa casino, nagwawaldas ka ng pera pero hanggang ngayon inuulol mo pa rin ako!" "I love seeing you that way." "Ayoko na nang masyadong maraming dada. Ibalik mo ang pera ko." "At kung hindi?" Nagtangis ang bagang nito at mas hinigpitan ang hawak sa armas niya. "Papasabugin ko 'yang ulo mo." "You can try, but be careful... make sure you know how to use that gun properly." Kasabay ng pag-iwas ko ang pagputok ng baril nito. Hinampas ko ng kahoy ang braso niya dahilan para mabitiwan niya ang baril at mapadaing sa sakit. Nasalo ko iyon at hindi ako nagdalawang isip na hampasin ng kahoy ang ulo niya. Bumagsak siya sa sahig at muli kong hinampas ang mukha niya. Pilit bumangon ang mga tauhan niya para tutukan ako ng baril pero bago pa nila magawa, nauna ko nang tutukan ng baril sa sentido ang amo nila. Nanginginig ang mukha at katawan nito habang naliligo siya sa dugo. "H-hayop ka talaga..." he whsipered. Umangat ang sulok ng labi ko. "You know me... when losing my temper. You wouldn't like to deal with it." Kinalas ko ang baril niya at binagsak sa dibdib niya. "Don't use things you are not familiar with. It's very dangerous for your life." Hinablot ko ang kwintas niya. Kinuha ko rin ang bracelet niya at mga gintong singsing. Ganoon rin ang ginawa ko sa mga tauhan niya bago ako tuluyang sumakay sa loob ng sasakyan ko. "I will make your life miserable, Kiran!" I looked at him laying there and spat. Sinara ko ang bintana ng sasakyan ko bago tuluyang umalis. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Noah. "Magkita tayo." Alam na nito kung saan ako pupuntahan. Hindi na ako bumaba ng sasakyan. Hinayaan kong siya mismo ang lumapit sa akin. "Mr. C-Chavez..." Inabot ko sa kaniya ang mga nakuha kong alahas na hindi niya nagawang saluhin lahat. Bumagsak ang ilan sa sahig. "Ibenta mo." Mabilis nitong pinulot ang nalaglag at tumango sa akin. Hinubad ko ang suot kong relo at inabot din iyon sa kaniya. Tiningnan niya lang iyon. Bahagya kong ginalaw ang kamay ko. Marahan niya iyong kinuha sa akin. "I-ibebenta rin ho natin ito? R-regalo ho ito sa inyo ni Ms. Lopez." I glared at him. "Anong pakialam ko? I married her to steal from her. That's our mission." Lumunok ito at tumango. "Where's the money I stole last night?" I asked. "H-hindi n'yo na ho ba maalala? N-naglasing po kayo kagabi. N-nagpamigay po kayo ng pera." I tried to think of everything that I did last night. I couldn't remember anything. "Sell those immediately." "May pupuntahan pa ho ba kayo? B-baka ho hinahanap na kayo ni Ms. Lopez." Muli ko siyang tinapunan nang matalim na tingin. "Why do you care so much about that woman? Do you like her?" "H-hindi ho... baka ho kasi masira ang plano kapag l-lumayo ang loob niya sa inyo–" "I know what I'm doing. Leave now." Sinara ko na ang bintana ng sasakyan ko at muling nagmaneho. I really hate nerds. Fuck, I hated that I was surrounded by nerds. Dumaan ako sa isang beer house. Dumiretso ako sa restroom para hugasan ang mukha kong duguan. Pagkatapos ay nag-order ako ng alak sa counter. Hinintay kong makaramdam ako ng hilo bago ako umuwi ng bahay. Nakita ko itong nakatayo sa balcony habang tila pinapahid ang luha niya. I hated that I needed to begin a drama again. Lumapit ako sa direksyon niya at niyapos ang mga balikat niya. She sobbed. "It's not what you thought–" "I know what I saw, Leigh." I sighed. "Your assistant seduced me. She messaged me to come there. I just– I was drunk." Bumaling siya sa akin na namumugto ang mga mata. "You always say that..." "Don't you believe me?" malumanay na tanong ko at kinuha ang pisngi niya para haplusin. "Don't you believe your husband anymore, honey?" Tila naguguluhan pa rin ang isip nito ngunit unti-unti ring bumakas ang pag-aalala sa mga mata niya. Umangat ang kamay nito para hawakan ang dibdib ko. "W-what happened to you?" "I was about to follow you earlier. May mga taong tumambang sa akin." Napalunok ito. "Let's treat those wounds..." Umalis siya agad sa harapan ko. Sinundan ko naman siya ng tingin. I knew it. I could easily get away from it. She would always believe and forgive me. Naupo ako sa ibabaw ng kama. Lumapit ito sa akin nang makuha ang first aid kit at sinimulang linisin at lagyan ng gamot ang sugat ko na may pag-aalala pa rin. Sinadya kong dalhin ang palad ko sa ibabaw ng hita niya at unti-unti iyong pinisil. I saw her gulp. Huminto siya sandali para tingnan ang ginagawa ko bago muling tumingin sa akin. Kinuha ko ang kamay niya para dampian iyon ng halik. Mapupungay ang mga matang tumitig ako sa kaniya bago marahang iwan ng halik ang leeg niya. She smelled good. Aside from that and her money, wala na akong ibang gusto sa kaniya. She was too plain, too boring, and dramatic for me. Tahimik lang ito habang patuloy ako sa paghalik sa leeg niya. I knew she was liking it. "W-where's the watch I gave you?" tanong nito habang hinaplos ang pulso ko. Tumigil ako tumingin sa kaniya. "I was robbed, right?" "Can we report that?" she asked worriedly. "Hindi na. I fought back," sambit ko at muling hinalikan ang leeg nito habang unti-unti kong tinatanggal ang butones ng suot niyang damit. "Take care of yourself always, Leigh..." She was the only one calling me that way. Lahat ng tao sa paligid ko ay tinatawag akong Kiran. Muli akong huminto at tumingin sa mga mata niya. "I was also worried about you earlier," malumanay na sambit ko. Nagsimula na namang mamuo ang luha sa mga mata nito. I held her cheek and caressed it. "Shh... you're the only woman in my life. No one can take your place." Tumulo ang luha sa pisngi nito. "Am I not enough?" "Let's not talk about that. Let me show you how much I want you, hmm?" Dinampian ko ng halik ang mga labing iyon hanggang sa maging mapusok at maihiga ko siya sa ibabaw ng kama. We were already both naked when I let her stare at me and touch almost every part of my face. "What are you thinking?" I asked as I held her thighs beside my hips. "I love your face..." she whispered. "It's very proportionate. I've always found it easy to paint and draw you." I never liked that kind of conversation with her. I made sure to give her the best night of her life bago ko ilabas ang tunay na pakay ko at hingin ang nag-iisang pakinabang niya sa buhay ko. "I need money."