[Chapter 1]
MABILIS ANG bawat hakbang ng aking mga paa palabas ng aming classroom. Pinigilan ko ang aking mga luha na gumulong sa aking mukha. Hindi dapat nila ako makitang ganito. Pagtatawanan nila ako dahil lang sa nagpadala ako sa mga ginagawa nila.
Pero hindi ko na kasi kaya. Hindi na. Sumusobra na sila! Hindi naman kasi ibig sabihin na kapag mahirap at wala akong mga magulang ay magagawa ko na ang mga bagay na ibinibintang nila sa akin!
'Nakita ko siya kagabi. Pumasok siya sa bahay ni Mang Kanor. At alam na. Siguro nagpagamit ang babaeng 'yan kasi wala na siyang mapagkunan ng pera!'
Sariwang-sariwa pa rin sa akin ang sinabing iyon ng kaklase ko. Oo, totoong pumasok ako sa bahay ni Mang Kanor kagabi. Pero hindi para magpagamit, kundi para labhan ang kanyang mga damit nang sa ganoon
