ท่านอ๋องรวบตัวฟ่งลี่เซียนขึ้นมาและพาเข้าไปพักที่เพิงใกล้ ๆ และให้คนมาช่วยดูอาการของนาง
“ลี่เซียน เร็ว ๆ เข้าเอายาดมมาให้นางหน่อย”
เขาเดินเลี่ยงออกมาเล็กน้อยแต่ลี่เซียนที่เริ่มรู้สึกตัวดึงชายเสื้อของท่านอ๋องเอาไว้ได้ทัน
“ท่าน…ท่านอ๋องเพคะ”
“เจ้าพักก่อนเถอะ อย่ามุงนางมากให้นางมีอากาศหายใจหน่อย”
ลี่เซียนดมยาอยู่แต่มือก็จับชายแขนเสื้อของท่านอ๋องเอาไว้แน่นจนเขาเดินไปที่ใดไม่ได้ หยุนเฟยและฉินเกาหานได้ยินว่าฟ่งลี่เซียนเป็นลมจึงรีบวิ่งมาดูอาการของนางกลับพบว่าท่านอ๋องนั่งอยู่ข้าง ๆ นาง
หยุนเฟยพึ่งจะได้พบเขาวันนี้นี่เองทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเป็นผู้รับปากเรื่องการขอสร้างโรงเรียนให้นาง แต่เมื่อมองไปเช่นนี้ พระเอกและนางเอกในนิยายสุดท้ายก็ต้องรักและลงเอยกัน แต่เหตุใดนางจึงได้รู้สึกเจ็บแปลบ ๆ ที่หัวใจเมื่อเห็นพวกเขานั่งด้วยกัน
“เห็นว่าคุณหนูฟ่งเป็นลม ตอนนี้ปลอดภัยแล้วหรือไม่”
“นางปลอดภัยแล้ว”
