ในตอนนี้ไม่ใช่เพียงชุนลี่ถิงเท่านั้นที่โกรธจนตัวสั่น แม้แต่สนมเว่ยเองก็แทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ฝ่าบาทเองเมื่ออยู่หน้าพระพักตร์ฮองเฮาก็ไม่กล้าที่จะเข้าข้างนางมากนัก สนมเว่ยปากสั่นเพราะความโกรธแต่ก็ต้องเอ่ยคำขอโทษออกมาอย่างไว้ท่า
“ฮองเฮาทรงสั่งสอนได้ถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันเพียงล้อเล่นเท่านั้นไม่คิดว่าท่านแม่ทัพจะมีสตรีในใจอยู่แล้วก็เลย….”
“ข้าถึงได้บอกเจ้าอย่างไรว่า เรื่องของผู้อื่นน่ะยุ่งให้มันน้อย ๆ หน่อย ไปจัดการเรื่องของตนเอง "ให้ดีก่อนเถอะ" ส่วนเรื่องสมรสของแม่ทัพฉินในเมื่อสนมเว่ยเอ่ยปากไปแล้วและเจ้าเองก็บอกว่ามีสตรีในใจเช่นนั้นก็ดี หากว่ามีเรื่องมงคลเมื่อใดจงแจ้งมาที่เรา เราจะเป็นผู้สู่ขอให้กับเจ้าเอง"
“ขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงเมตตาพ่ะย่ะค่ะ”
ฮองเฮาหันมายิ้มให้ฝ่าบาทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หากไม่ได้นางปัญหานี้ก็คงไม่จบรวดเร็วเช่นนี้ ฝ่าบาทจึงหันไปที่ท่านราชครูเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย
“ท่
