คนนั่งหลังพวงมาลัยว่าเสียงฉุนก่อนจะมองด้วยหางตาตาขวางที่พูดออกไปเสียงดังฟังชัด ชัดถ้อยชัดคำไปขนาดนั้นแล้วยังไม่ได้ยินจนต้องพูดซ้ำอีก อายุก็ยังน้อยเพิ่งจะยี่สิบเอ็ดไปหมาดๆ แต่ดันอยู่เหมือนพวกคนมีอายุที่เริ่มหูตึงไปได้
"ปากคอเราะรายนักนะ ฉันก็แค่ถามซ้ำเพื่อความแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ฟังผิด ไม่เห็นต้องว่าฉันแบบนั้นเลย" พราวฟ้าว่าตาขวางกลับไปบ้าง
พรึบ!
"แล้วเป็นไง ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมว่าฉันเพิ่งบอกว่าชอบเธอ" มาร์ตินไม่พูดเปล่า แต่เขากลับวางแขนพาดไว้ที่หลังเบาะของพราวฟ้าแล้วขยับตัวเข้าไปหาอีกฝ่ายใกล้ๆ จนปลายจมูกแทบจะชนกับปลายจมูกของพราวฟ้าอยู่รอมร่อ นัยน์ตาที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์จ้องดวงตาสวยนิ่งขณะที่มุมปากก็ยกยิ้มบางๆ อย่างเย้าแหย่ไปด้วย
ทำเอาพราวฟ้าที่เห็นสีหน้านั้นถึงกับเม้มปากแน่นนั่งตัวแข็งทื่อเลยทีเดียว เธอไม่คิดว่ามาร์ตินจะเป็นคนที่ดูเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้ หมอนี้มันตัวอันตรายชัดๆ ยิ่งอย
