AHUNAZ POLAT LAZEN:
PAZAR GÜNÜ:
Eve geri dönmek için yola çıktığımızdan beri yüzüm düşmüştü. Konağı, ailesini seviyordum ama bizim baş başa kalmamızı daha çok istiyordum.
Bu iki günlük süre bile beni tamamen değiştirmişti. Kılıç'ı kendime daha yakın hissediyordum. Normalde sanki aramızda görünmez bir duvar vardı, ve biz onu bir türlü aşamamıştık. Şimdi aştığımızı düşünüyordum.
"Bir daha ne zaman geliriz" dedim, belli etmek istemesem de gerçekten geri dönmek istemiyordum. "Bilmem, işlerimi halledince tekrar gelir daha uzun kalırız" dedi.
İstanbul'a gidecekti yani o yelloz Zeynep'in yanına. Ne kadar ortada iş ve ortaklık olsa da bu canımı sıkıyordu. "Bende geleyim mi İstanbul'a" dedim ortaya, sonun da içimde dönüp dolaşan soruyu atarak.
"Gerek yok, ben halledip geleceğim"
"Am-"
