AHUNAZ POLAT LAZEN:
1 AY SONRA:
Ağlama sesiyle gözlerimi açtım. Her gece aynı saatte oğlum ağlıyordu. Yanımda duran komidinin üstünde ki küçük lambayı açıp ayağı kalktım. Biraz daha oyalanırsam oğlumun ağlama sesiyle tüm konak ayağı kalkacaktı.
Yanımda ki beşiğin içinden susmayan oğlumu kucağıma alarak camın önünde duran tekli berjere oturdum.
"Tamam oğlum." Derken bir yandan da giydiğim pijamanın düğmelerini açtım. "Gel." diyerek başını tutup emzirdim.
Kızımda bir sorun yoktu, ama oğlum acıkınca resmen ortalığı ayağı kaldırıyordu. Oğlum doyduğunu belli eder bir şekilde başını geriye çektiğinde üstümü düzeltip, kalkarak oğlumu beşiğine koyup üstüne de ince battaniyesini örttüm. Oğlumun beşiği benim yanımda, kızımın beşiği de Kılıç'ın yanındaydı.
Kılıç'ın tarafına geçip, kızımı da ba
