รถม้าของจื่อเถาโดยมีไป๋อวิ๋นเป็นผู้บังคับเดินทางมาถึงบ้านที่ล้อมรอบด้วยบึงบัวขนาดใหญ่ บนรถม้ายังมีของที่จำเป็นในการซ่อมแซมบ้าน ส่วนไม้ไผ่พี่ชายไป๋บอกนางว่าไปตัดใกล้ ๆ กับบ้านเจ้าหนูน้อยอี้หานก็ได้ เขาพบกอไผ่ขนาดใหญ่อยู่หนึ่งกอ ด้วยเพราะเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ
เอี๊ยดด!!!
รถม้าที่จอดสนิทหน้าบ้านทำอี้หานที่ตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อดูอาการของท่านยายวิ่งออกมาดูว่าผู้ใดกันที่มาแต่เช้า เมื่อเห็นเป็นพี่จื่อเถาแล้วน้อง ๆ ของพี่จื่อเถาเขาก็ยิ้มหน้าบานทันที ส่วนพี่ชายไป๋นั้นแบกอะไรลงมาจากรถม้าดูวุ่นวาย แต่เขาก็ยังมีมารยาทไปทักทายทุกคน
“คารวะทุกท่าน วันนี้มาแต่เช้าเชียว” อี้หานดีใจที่ท่านยายรู้สึกตัวและพูดคุยได้บ้างแล้ว แต่ยังอ่อนเพลียลุกนั่งลำบากสักหน่อยเท่านั้น
“ท่านยายอี้จวนเป็นอย่างไรบ้าง” จื่อเถาถามเขาทั้งหันไปดูน้องชายที่กระโดดดึ๋ง ๆ ลงมาทีละคนโดยไม่ลงบันได มีเพียงอาหนิวคนเดียวที่ลงบันไดเหมือนปกติ
