เวลาผ่านไปจื่อเถาเปิดร้านได้ตามปกติ พวกโรงเตี๊ยมเซิ่งก็ไม่มาระรานอีกเพราะตระกูลเซิ่งเป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมหาใช่คุณชายเซิ่งผู้เดียวไม่ และได้รับการกำชับเด็ดขาดว่าห้ามยุ่งกับร้านเหลาจื่อเถาอีก ไม่เช่นนั้นจะมีปัญหากับเจ้าเมืองซึ่งเป็นญาติฝั่งมารดา รวมทั้งการค้าในเมืองก็กระทบไปด้วย
ต่อให้เซิ่งฉู่มู่จะคิดแค้นจื่อเถาเพียงใด แต่เขาก็ไม่อาจจะทำอันใดกับจื่อเถาได้เลย เรียกได้ว่ามีแต่คนถือหางบ้าง เป็นกำแพงป้องกันให้บ้าง จนเซิ่งฉู่มู่ไม่กล้าขยับทำอันใดไม่ดีอีกเลย เพราะกลัวตัดออกจากตระกูล
จนเมื่อใกล้ถึงเทศกาลหยวนเซียว หรือเทศกาลโคมไฟ ตลาดการค้าเจียงซูก็จัดงานเช่นเดียวกัน และปีนี้ยิ่งใหญ่มากเพราะมีกลุ่มพ่อค้าแม่ค้าจากต่างแคว้นเข้ามาให้ความรื่นเริงทั้งละครเงา งิ้ว หรือแม้กระทั่งการละเล่นโลดโผน แน่นอนว่าน้อง ๆ ของนางที่วิ่งเล่นที่หน้าร้านทุกวันไม่พลาดข่าวนี้ไปได้
“พี่จื่อเถาขอรับ...เทศกาลโคมไฟปีนี้เราม
