“ข้าเป็นแม่นะ” อวี่เทียนชิงไม่คิดว่าตัวเองจะไร้อำนาจขนาดทำให้ลูกหลานต้องแตกแยก กับแค่สะใภ้คนเดียวจะทำให้อยู่ในโอวาทไม่ได้เชียวหรือ
“ท่านแม่พี่ใหญ่ก็เป็นผู้นำตระกูลชุยแล้ว ท่านก็อย่าให้มีเรื่องลำบากใจเลยเจ้าค่ะ” ชิงชิงนางแต่งออกแล้วก็เป็นคนอื่น หาได้เป็นคนในตระกูลชุยแล้ว แม้ว่าจะมีแซ่เดิมก็ตามเถอะ
“ช่างเถอะ เจ้าไม่อยากกลับไปให้ลำบากใจแม่ก็จะไม่บังคับเจ้า แต่คนงานชายหญิงสองคนนี้เจ้ารับไว้เถิด เจ้าอยู่ลำพังแม่ลูกสตรีทั้งนั้นผู้คนจะครหาเอาได้”
ขนาดอดีตลูกเขยยังเอาเรื่องนี้มาระรานนาง แล้วต่อไปเล่านางจะทำอย่างไรกัน หากคนเอาเรื่องนี้มานินทาไม่ทำให้ชื่อเสียงป่นปี้หรอกหรือ
“ท่านแม่เจ้าคะ ร้านนี้ก็เล็กไม่มีห้องพักบ่าว ข้ากับลูกอยู่สองคนก็เต็มแล้ว ถ้าหาก...”
“ไม่มีก็สร้างเพิ่มสิ ที่ดินด้านหลังและฝั่งตรงข้ามก็ของข้า เหตุใดสร้างไม่ได้” ต่อให้ที่ดินร้านนี่คับแคบ นางก็ยังมีโฉนดที่ดินฝั่งตรงข้ามเพี
