หลายวันต่อมา
ตอนนี้อาการเวียนหัวของฉันมันเบาลงบ้างแล้ว ฉันเลยได้กลับไปทำงานตามปกติส่วนแม่ของคุณดินก็ยังคงอยู่ที่นี่ยังไม่กลับกรุงเทพฯไปส่วนฉันก็ถูกหาเรื่องทุกวันเหมือนเคยนั่นแหละทั้งแม่คุณดินและแม่ซินดี้หน้าวอกนั่นอีก แต่ละคนพยายามที่จะแกล้งรังแกฉันสารพัดเพื่อไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่ แต่เสียใจด้วยค่ะเพราะฉันอยู่ที่นี่ก็เพราะต้องการที่จะทำงานและอีกอย่างคนรักของฉันก็อยู่ที่นี่ด้วย เพราะฉะนั้นฉันไม่ไปไหนเด็ดขาด
ใครบอกล่ะว่าฉันจะปล่อยให้รังแกฉันอยู่ฝ่ายเดียว ฉันไม่สนหรอกว่าจะเป็นใครใหญ่มาจากไหนถ้ามาล้ำเส้นฉันฉันสวนแน่ๆ
"นายชาติ ฉันวานอะไรหน่อยสิไปซื้อของให้ฉันที" ฉันเดินมาที่หน้างานเห็นว่าวันนี้นายชาติจะออกไปส่งของที่ในเมืองฉันเลยว่าจะฝากซื้อของสักหน่อย
"อะไรหรอครับคุณลิน"
"นี่จ้ะ" ฉันยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆให้กับนายชาติ ฉันได้จดรายการซื้อของมาไว้ในกระดาษใบเล็กนั้นหมดแล้ว
นายชาติรักกระดาษน
