[ ช็อปเปอร์ :: PART ]
หลังเลิกซ้อมผมก็เเวะเข้ามาดูร้านต่อเลย ผมยกเเก้วเหล้าซัดเข้าปากไม่ยั้งในหัวผมนึกย้อนไปถึงเรื่องที่ประธานพูด..
'เลือกเอาก็แล้วกันว่าระหว่างความรักกับความฝันจะเลือกอะไร'
'แล้วถ้าผมไม่เลือกล่ะ..'
'ค่ายทุกที่กฏก็เป็นแบบนี้อยู่เเล้วนายควรยอมรับมัน'
'ผมขอเวลาหลังผ่านคอนเสิร์ตใหญ่นี้..ผมจะให้คำตอบ..'
ผมอยากจะบ้าตายผมทุ่มเททั้งชีวิตผมเพื่อเดินตามความฝันในการเป็นแร็ปเปอร์ของค่ายที่นี่ เเต่ไม่คิดเลยว่ามันจะมีอะไรที่เซอร์ไพรส์ขนาดนี้!
กฏบ้ากฏบออะไรวะ!
ผมรู้ดีว่าหน้าที่การงานเเบบนี้มันจะเจอเเละเสี่ยงกับอะไรบ้าง ผมพลาดมันเองผมทำทุกอย่างพลาดเอง..
"ใจเย็นว่ะมึงกูว่ามันอาจจะมีทางออกที่ดีกว่านี้"
"มึงมีทางออกอะไรวะเเทน กูทุ่มทั้งชีวิตเพื่อสิ่งนี้มึงก็รู้.."
ผมพูดเสียงแผ่วตอนนี้ในหัวผมมันมืดแปดด้านไปหมด ไอ้เเทนมันก็โดนไม่ต่างจากผมเลยสัดนิดเดียว เเบบนี้มันทำเกินไป
"กูก
